الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NURشکوه اربعینJ1.jpg|بی‌قاب|چپ| شکوه اربعین|175px]]
[[پرونده:NUR00153.jpg|بی‌قاب|چپ|امام رضا علیه‌السلام|175px]]


'''شکوه اربعین''' به کوشش [[پورامینی، محمدحسین|محمدحسین پورامینی]] و با تلاش جمعی از فرهیختگان حوزوی با موضوع بررسی شبهات پیرامون حرکت عظیم راهپیمایی اربعین به نگارش درآمده است.
'''ابوالحسن على بن موسى علیهما‌السلام''' (۱۴۸–۲۰۳ق)، ملقب به رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنی‌عشر  علیهم‌السلام و دهمین معصوم از چهارده معصوم  علیهم‌السلام است که به مدت 20 سال عهده‌دار امامت بود.


در گفتار اول زیارت در سیره و سنت رسول خدا(ص) مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از سنت‌هایی که از پیامبر و همچنین از ائمۀ معصومین(ع) به ما رسیده است زیارت است. زیارت در اصل به معنای دیدار است که این دیدار گاهی اوقات نسبت به فردی است که در قید حیات است و گاهی اوقات در خصوص افرادی
سال تولد آن حضرت را 148 و 153ق و ماه تولد ایشان را ذوالحجة و ذوالقعدة و ربیع‌الاول گفته‌اند و مشهور آن است كه روز تولد آن حضرت «یازدهم ذوالقعدة» بوده است.
است که در قید حیات نمی‌باشند که در خصوص هر دو قسمت روایات زیادی از پیامبر اکرم(ص) وارد شده است.


در گفتار دوم تاریخچه و مبانی روایی و تاریخی زیارت اربعین مورد بررسی قرار گرفته است.
مادر آن حضرت ام ولد بود. (كنیزى بود كه از مولاى خود فرزند آورده بود.) دربارۀ نام و زادگاه مادر آن حضرت اختلاف است و به اغلب احتمالات، از مردم شمال آفریقا یا مغرب مراكش بوده است.


گفتار سوم با عنوان اربعین و مسأله دشمن شناسی است. برائت از دشمنان اهل بيت يكى از تعابير پركاربرد در زيارت ائمه معصومین(ع) است «فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لاَ مَعَ عَدُوِکُمْ» به این معنا که آنها که با شما هستند با دشمنانتان نیستند نه در فضای مجازی نه در فضای حقیقی.
كنیۀ آن حضرت «ابوالحسن» بوده است و چون [[امام على(ع)|حضرت امیر علیه‌السلام]] نیز مكنى به ابوالحسن بوده‌اند حضرت رضا علیه‌السلام را ابوالحسن ثانى گفته‌اند.


گفتار چهارم با عنوان آثار فردی و اجتماعی زبارت اربعین است.  
مشهورترین لقب ایشان «رضا» بوده است كه بنابر روایتى در [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی‌)|عیون اخبار الرضا]] (13/1)، علت ملقب بودن آن حضرت به «رضا» این بوده است كه «رضی به المخالفون من أعدائه كما رضی به الموافقون من أولیائه و لم یكن ذلك لأحد من آبائه  علیهم‌السلام فلذلك سمی من بینهم بالرضا...»، یعنى هم دشمنان مخالف و هم دوستان موافق به (ولایت عهد او) رضایت دادند و چنین چیزى براى هیچ یك از پدران او دست نداده بود، از این رو در میان ایشان تنها او به «رضا» نامیده شد.


سفر زیارت اربعین دارای تأثیرات معنوی شگرفی در حوزۀ فردی و اجتماعی است؛ ازجمله آثار فردی زیارت اربعین این است که فرد به این وسیله می‌تواند با توسل به سيدالشهدا و پيوند زدن دل خویش به محبت اهل‌بیت(ع) برای خویش فضای معنویت ایجاد نماید و یک عمل مستحبی و عبادتی را به قصد تقرب انجام دهد. علاوه بر آثار فردی، زیارت اربعین دارای یک جنبة جمعی، اجتماعی و سیاسی نیز است. جنبۀ اجتماعی به این شکل است، که زائران حسینى با اجتماع و حركت دسته جمعى دريك مسير واحد اين پيام وحدت رابر محور سیدالشهدا به جهانیان مخابره می‌کنند و این جمعیت عظیم را نمایانگر ظرفیت جامعه شیعه اثناعشرى ومكتب اهل بيت(ع) در تحولات سياسى واجتماعی معرفى مى كند؛ بنابراين معرفى مكتب ومسير اهل بيت(ع) در حقيقت معرفی اسلام ناب است که توسط رسول‌الله(ص) بنیان‌گذاری شده است.
شهادت امام رضا (علیه السلام) بنا به قول مشهور در بین شیعه، در آخرین روز ماه صفر سال ۲۰۳ هجری واقع گردیده است. آن حضرت توسط مأمون عباسی و با خورانده شدن سم به شهادت رسیدند.


گفتار پنجم درباره مبانی و اصول پیاده روی برای زیارت [[امام حسین علیه‌السلام]] است. آنچه از مبانی زیارت اربعین به معنای هست‌ها و نیست‌ها قابل استباط است این است که زيارت اربعین حسینی امری مستحب است؛ با این مبنا هر قدمی که شخص در این مسیر گام برمی‌دارد برای او حسنه نوشته شده و سیئات او مورد آمرزش قرار خواهد گرفت و به درجات او افزوده خواهد شد.<span id="mp-more">[[شکوه اربعین|'''ادامه ...''']]</span>
شهادت امام رضا علیه‌السلام بنا به قول مشهور در بین شیعه، در آخرین روز ماه صفر سال ۲۰۳ هجری واقع گردیده است. آن حضرت توسط مأمون عباسی و با خورانده شدن سم به شهادت رسیدند.
 
دربارۀ مسموم شدن آن حضرت از راه انگور یا انار یا چیز دیگر روایات مختلف است و آنچه مى‌توان با قطع نظر از جزئیات و تفاصیل واقعه گفت این است كه همچنان كه انتخاب آن حضرت به ولایت‌عهدى سیاسى بوده است وفات آن حضرت هم در جوّى سیاسى صورت گرفته است و به همین جهت احتمال مسموم شدن حضرت بیشتر است.
 
زیرا مأمون پس از شنیدن این كه او را در بغداد از خلافت خلع كردند و با ابراهیم بن المهدى بیعت كردند دریافت كه یكى از علل عمدۀ مخالفت بزرگان و دست اندركاران بغداد با خلافت او همین ولایت‌عهدى حضرت رضا است و خواست به هر نحوى كه شده است خود را از این گرفتارى كه گریبان‌گیر او شده بود نجات دهد.<span id="mp-more">[[امام رضا علیه‌السلام|'''ادامه ...''']]</span>