۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
نامههای لندن: از دوران سفارت تقیزاده در انگلستان (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۳
، ۱۸ اوت ۲۰۲۴بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''نامههای لندن: از دوران سفارت تقیزاده در انگلستان''' تألیف سید حسن تقیزاده به کوشش ایرج | '''نامههای لندن: از دوران سفارت تقیزاده در انگلستان''' تألیف [[تقیزاده، حسن|سید حسن تقیزاده]] به کوشش [[افشار، ایرج|ایرج افشار]]؛ این کتاب مجموعهای است از سیوچند نامه و یادداشت سفیرانه، نوشتۀ [[تقیزاده، حسن|سید حسن تقیزاده]] وزیرمختار و سپس سفیر کبیر ایران در انگلستان (از 7 مهرماه 1320 تا تابستان 1326). او این نامهها را به مقامات اصلی مملکت (نخستوزیر، وزیر امور خارجه، وزیر دارایی، وزیر دربار) نوشته است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
دولت ایران پس از استعفای رضاشاه از پادشاهی که به خروجش از کشور منتهی شد، در مهر 1320 به تقیزاده پیشنهاد وزیرمختاری در لندن کرد و او که در آن وقت در دانشگاه لندن به تدریس مباحث مربوط به ادبیات و فرهنگ ایران مشغول بود، این سمت را پذیرفت. | دولت ایران پس از استعفای رضاشاه از پادشاهی که به خروجش از کشور منتهی شد، در مهر 1320 به تقیزاده پیشنهاد وزیرمختاری در لندن کرد و او که در آن وقت در دانشگاه لندن به تدریس مباحث مربوط به ادبیات و فرهنگ ایران مشغول بود، این سمت را پذیرفت. | ||
این کتاب مجموعهای است از سیوچند نامه و یادداشت سفیرانه، نوشتۀ | این کتاب مجموعهای است از سیوچند نامه و یادداشت سفیرانه، نوشتۀ [[تقیزاده، حسن|سید حسن تقیزاده]] وزیرمختار و سپس سفیر کبیر ایران در انگلستان (از 7 مهرماه 1320 تا تابستان 1326). او این نامهها را به مقامات اصلی مملکت (نخستوزیر، وزیر امور خارجه، وزیر دارایی، وزیر دربار) نوشته است. | ||
این نامهها دربرگیرندۀ مطالب متنوعی است؛ هم از حیث شناخت اقوال و افکار تقیزاده میتواند در پژوهشها استناد شود و هم از لحاظ وقوف بر جریانهای سیاسی مربوط به ایران و مسائلی که در آن دوره مطرح مذاکره و مبتلابه جامعه بوده است، سند و مدرک مورخان خواهد بود. همچنین این نامهها از جهتی دیگر نیز میتواند واجد اهمیت باشد و آن برای تقابل با مضامین نامههای سر ریدر بولارد وزیرمختار انگلیس در ایران است. او همان زمان که تقیزاده در لندن وزیرمختار بود، سمت وزیرمختاری در ایران داشت و از بدخواهان ایران بود. نامههای بازمانده از او آنهاست که به یکی از منسوبانش نوشته بوده است. | این نامهها دربرگیرندۀ مطالب متنوعی است؛ هم از حیث شناخت اقوال و افکار [[تقیزاده، حسن|تقیزاده]] میتواند در پژوهشها استناد شود و هم از لحاظ وقوف بر جریانهای سیاسی مربوط به ایران و مسائلی که در آن دوره مطرح مذاکره و مبتلابه جامعه بوده است، سند و مدرک مورخان خواهد بود. همچنین این نامهها از جهتی دیگر نیز میتواند واجد اهمیت باشد و آن برای تقابل با مضامین نامههای سر ریدر بولارد وزیرمختار انگلیس در ایران است. او همان زمان که [[تقیزاده، حسن|تقیزاده]] در لندن وزیرمختار بود، سمت وزیرمختاری در ایران داشت و از بدخواهان ایران بود. نامههای بازمانده از او آنهاست که به یکی از منسوبانش نوشته بوده است. | ||
نامههای آورده شده در این کتاب به جز سه مورد که اصل نامه است، مسوده و به خط تقیزاده است، مگر چند مورد که ماشین شده و یکی که به خط منشی است. | نامههای آورده شده در این کتاب به جز سه مورد که اصل نامه است، مسوده و به خط تقیزاده است، مگر چند مورد که ماشین شده و یکی که به خط منشی است. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در این نامهها اطلاعات گوناگون و مطالب غیرمرتبط وجود دارد. هم محتوی مباحث عمومی و جهانی مبتنی بر نکتههای بسیط تاریخی و فرهنگی است و هم به جریانهای سیاسی و اوضاع و احوال مملکتی در زمان اشغال کشور به وسیلۀ قوای نظامی روس و انگلیس، همچنین توجه به ورود سیاسی آمریکا اشارت دارد. همچنین متضمن پارهای از عقاید و افکار تاریخی و فرهنگی در زمینههای مربوط به وحدت ملی، آزادی، تمرکز قدرت دولت، حقوق استقلالی، نفت و مسائل زبانی است. مسائل سیاسی طرحشده در این نامهها بیشتر مربوط به روابطی است که میان دول بزرگ در جریان بوده و با توجه به آن وقایع مناسبت داشته است که وقایع و وضع ایران مورد امعان نظر واقع شود. | در این نامهها اطلاعات گوناگون و مطالب غیرمرتبط وجود دارد. هم محتوی مباحث عمومی و جهانی مبتنی بر نکتههای بسیط تاریخی و فرهنگی است و هم به جریانهای سیاسی و اوضاع و احوال مملکتی در زمان اشغال کشور به وسیلۀ قوای نظامی روس و انگلیس، همچنین توجه به ورود سیاسی آمریکا اشارت دارد. همچنین متضمن پارهای از عقاید و افکار تاریخی و فرهنگی در زمینههای مربوط به وحدت ملی، آزادی، تمرکز قدرت دولت، حقوق استقلالی، نفت و مسائل زبانی است. مسائل سیاسی طرحشده در این نامهها بیشتر مربوط به روابطی است که میان دول بزرگ در جریان بوده و با توجه به آن وقایع مناسبت داشته است که وقایع و وضع ایران مورد امعان نظر واقع شود. | ||
تقیزاده در بیان مطالب سیاسی و اساسی مربوط به مملکت هم محتاط است و هم چندسونگر؛ گاهی پا را از آنچه باید در یک نامۀ اداری گنجاند، فراتر میگذارد و از آوردن عقاید و افکار خاص خود پرهیز ندارد. در حقیقت در این مواقع و موارد همان سرمقالهنویس «کاوه» است یا نویسندۀ مقالۀ «جنبش ملی ادبی» که هنگام وزیرمختاری در فرانسه نوشت و غوغایی را موجب شد که مایۀ ناراحتی چند تن شد. | [[تقیزاده، حسن|تقیزاده]] در بیان مطالب سیاسی و اساسی مربوط به مملکت هم محتاط است و هم چندسونگر؛ گاهی پا را از آنچه باید در یک نامۀ اداری گنجاند، فراتر میگذارد و از آوردن عقاید و افکار خاص خود پرهیز ندارد. در حقیقت در این مواقع و موارد همان سرمقالهنویس «کاوه» است یا نویسندۀ مقالۀ «جنبش ملی ادبی» که هنگام وزیرمختاری در فرانسه نوشت و غوغایی را موجب شد که مایۀ ناراحتی چند تن شد. | ||
معمولاً زبان و بیان او در نامههای مورد سخن، همان زبان و بیان مرسومی است که در مقالات تحقیقی و تاریخی و حتی سیاسی و عمومی مجلۀ «کاوه» دیده شده است. او خود را به هیچوجه مقید به استعمال تعبیرات و اصطلاحات رایج و معمول وزارت امور خارجه نمیداند؛ بنابراین جای عجیبی نیست اگر در نامههای او کلمات شاذ و مهجور و جملات اصطلاحی خاص ادبا هست؛ مانند نشور بدیع، رجماً للغیب، دارالغربه، طعن با خشونت غوغاآمیز، فراست و .... .<ref> [https://literaturelib.com/books/5607 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | معمولاً زبان و بیان او در نامههای مورد سخن، همان زبان و بیان مرسومی است که در مقالات تحقیقی و تاریخی و حتی سیاسی و عمومی مجلۀ «کاوه» دیده شده است. او خود را به هیچوجه مقید به استعمال تعبیرات و اصطلاحات رایج و معمول وزارت امور خارجه نمیداند؛ بنابراین جای عجیبی نیست اگر در نامههای او کلمات شاذ و مهجور و جملات اصطلاحی خاص ادبا هست؛ مانند نشور بدیع، رجماً للغیب، دارالغربه، طعن با خشونت غوغاآمیز، فراست و .... .<ref> [https://literaturelib.com/books/5607 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||