متن سکایی (از سنگ‌نوشتۀ داریوش در بیستون): قرائت، ترجمه، ریشه‌شناسی واژه‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURمتن سکایی (از سنگ‌نوشتۀ داریوش در بیستون)J1.jpg | عنوان =متن سکایی (از سنگ‌نوشتۀ داریوش در بیستون) | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = خیاوی، روشن (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =آ...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''متن سکایی (از سنگ‌نوشتۀ داریوش در بیستون): قرائت، ترجمه، ریشه‌شناسی واژه‌ها''' تألیف دکتر رحمان پوراکبر خیاوی (روشن خیاوی)، به نظر می‌رسد در متن سکایی (ترکی باستان) سنگ‌نوشتۀ بیستون، بر خلاف متن فارسی باستان که ضمیر اول شخص مفرد (من) به کار برده شده، یعنی به جای ضمیر «من» در از ضمیر شخص مفرد، یعنی «او» استفاده شده است. همان ضمیر تقریبا امروزه نیز تلفظ شده و به کار می‌رود. در این کتاب این متن سکایی قرائت، ترجمه، شرح و واژگانش ریشه‌شناسی شده است.
'''متن سکایی (از سنگ‌نوشتۀ داریوش در بیستون): قرائت، ترجمه، ریشه‌شناسی واژه‌ها''' تألیف دکتر [[خیاوی، روشن|رحمان پوراکبر خیاوی (روشن خیاوی)]]، به نظر می‌رسد در متن سکایی (ترکی باستان) سنگ‌نوشتۀ بیستون، بر خلاف متن فارسی باستان که ضمیر اول شخص مفرد (من) به کار برده شده، یعنی به جای ضمیر «من» در از ضمیر شخص مفرد، یعنی «او» استفاده شده است. همان ضمیر تقریبا امروزه نیز تلفظ شده و به کار می‌رود. در این کتاب این متن سکایی قرائت، ترجمه، شرح و واژگانش ریشه‌شناسی شده است.


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
خط ۳۹: خط ۳۹:


علامت‌های میخی زبان ترکی سکایی بیش از 130 علامت است که تاکنون نزدیک به صد علامت از این تعداد ـ آن هم با شک و تردید و نه با قطعیت ـ رمزگشایی شده و بقیه را محققین به ظن و گمان و قرینه خوانده‌اند. در بیشتر موارد یک علامت سه، چهار و حتی پنج معادل و برابر صوتی دارد؛ یعنی پنج علامت میخی که افاده‌کنندۀ یک صدا یا تلفظ است یا به این تعداد تلفظ برای یک علامت میخی پیشنهاد شده است و همین تعدد تلفظ برای یک علامت میخی، کار رمزگشایی و قراوت متن را با دشواری و تردید مواجه کرده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5663 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
علامت‌های میخی زبان ترکی سکایی بیش از 130 علامت است که تاکنون نزدیک به صد علامت از این تعداد ـ آن هم با شک و تردید و نه با قطعیت ـ رمزگشایی شده و بقیه را محققین به ظن و گمان و قرینه خوانده‌اند. در بیشتر موارد یک علامت سه، چهار و حتی پنج معادل و برابر صوتی دارد؛ یعنی پنج علامت میخی که افاده‌کنندۀ یک صدا یا تلفظ است یا به این تعداد تلفظ برای یک علامت میخی پیشنهاد شده است و همین تعدد تلفظ برای یک علامت میخی، کار رمزگشایی و قراوت متن را با دشواری و تردید مواجه کرده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5663 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
==پانويس ==
==پانويس ==
<references />
<references />