دعاهای قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

برخى از نكات جالب و آموزنده اين اثر عبارت است از:

|-

! «در كوير سينه‌ام، چشمه‌هاى «ربّنا»ست !! بر لبم شكوفه «آتِ ما وَعَدتنا»ست»  

|}.

|-

! «بند بند هستى‌ام، ترجمان اين دعاست !! «لانُزِغْ قُلوبَنا بعدَ اذْ هَدَيْتَنا»»  

... دعا، زبان عشق و نياز بنده به درگاه خداى بى‌نياز است. گرايش به دعا و نيايش و اظهار تواضع و نياز در پيشگاه يك قدرت برتر و سرنوشت‌ساز، در نهاد و فطرت انسان نهفته است. به‌عبارت‌ديگر، روى آوردن به معبود و انجام نيايش، پاسخ انسان به ندا و خواستِ فطرى و درونى خويش است...

|-

! «برداشته‌ام دو دست از بهر دعا !! اى شاه دو عالم بنگر سوى گدا»  

|}.

|-

! «دادى به من اذنِ ذكر نامت از لطف !! ورنه تو كجا و من بى‌رتبه كجا»  

... اين مسئله مهمى است كه بدانيم از خدا چه بخواهيم؟ هركس به اندازه معرفت و به‌تناسب شناخت و شعور خويش، حاجت مى‌طلبد... ازاين‌رو تأكيد شده است كه انسان، «دعاهاى مأثور» را كه از زبان اولياى الهى بيان شده‌اند، بخواند؛ زيرا متعالى‌ترين و مفيدترين حاجت‌ها، در دعاهاى معصومين(ع) آمده است...

|-

! «يا رب! چو بخوانى‌ام «سَمِعْنا» گويم !! فرمان تو را به‌جان «أَطعْنا» گويم»  

|}.

|-

! «بر من تو به فضل اگر «غَفَرنا» گويى !! من آيم و «ربّنا ظَلمنا» گويم»