بغیة السالک في أشرف المسالک: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

نوشتار حاضر در احوال صوفیه به نگارش درآمده و به‌عنوان اثری که ویژگی‌های خطاب صوفی در غرب اسلامی و اندلس را در قرن هشتم به تصویر کشیده، شناخته شده است<ref>ر.ک: افتتاحیه، ج1، ص8</ref>. برخی از این اثر با عنوان «بغية السالك‏ إلى أشرف المسالك‏ یاد کرده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، همان، ص47</ref>. محقق کتاب بر اساس برخی شواهد و قرائن، تاریخ نگارش آن را بین سال‌های 719 و 735ق، دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>.

مطالب کتاب، در یک مقدمه، شش باب و یک خاتمه تنظیم شده است.

نویسنده در مقدمه سخن خود را با ادبیاتی آهنگین به سبک نویسندگان قرن هشتم آغاز کرده و در ضمن آن به دلایل تألیف، نام‌گذاری، روش و توضیحاتی پیرامون ابواب کتاب پرداخته است.

باب اول کتاب، به «ذکر» و بیان ارزش و اعتبار آن از منظر عوام و خواص اختصاص یافته است. وی در این باب با ذکر بسیاری از آیات قرآن و احادیث در موضوع «ذکر» به‌همراه مطرح نمودن برخی مسائل مرتبط با آن، به تحلیل مفهوم «ذکر» از جنبه ظاهری و باطنی پرداخته است. وی همچنین برخی مفاهیم، مانند: نفس، قلب، روح، سر، باطن و... را که در مباحث کتاب به‌کار رفته، به شکلی دقیق مشخص نموده است. در باب دوم، از مقام «اسلام» سخن به میان آمده است و نخست به معنای لغوی اسلام و وجه تسمیه این مقام پرداخته شده و در ادامه به منازل آن که عبارت از توبه، استقامت و تقوا است، اشاره شده است<ref>ر.ک: مقدمه، همان، ص51-52</ref>.