۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ب های ' به 'ب‌های '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'آن ها ' به 'آن‌ها ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ب های ' به 'ب‌های ') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
بخشی از تحصیلات دانشگاهی خود را در همان جا گذارند. چهار سال در هند به مطالعه فلسفه، ادیان و فرهنگ هند، به ویژه یوگا و زبان سانسکریت پرداخت. در دانشگاه کلکته (1928ـ1932) زیر نظر سورندرانات داسگوپتا فیلسوف مشهور هندی تحصیل کرد. شش ماه نیز در یک آشرم ریشی کش Rishikesh به آموختن نظر و عمل یوگا پرداخت. سپس به رومانی بازگشت و تز دکترای خود را به عنوان تاریخ تطبیقی تکنیک های یوگا در سال 1930 گذارند. الیاده پایان نامه‌اش را در 1936 منتشر کرد. وی به تدریس در دانشگاه بخارست پرداخت و مقالات بسیاری در زمینه تاریخ و تطبیق ادیان و فولکور و نیز چند داستان قابل توجه نوشت. در 1936 کتاب مؤثری درباره یوگا نوشت که مسلما بهترین اثر اوست. در 1940 وابسته فرهنگی در لندن شد و در 1941 به لیبسبون منتقل شد. | بخشی از تحصیلات دانشگاهی خود را در همان جا گذارند. چهار سال در هند به مطالعه فلسفه، ادیان و فرهنگ هند، به ویژه یوگا و زبان سانسکریت پرداخت. در دانشگاه کلکته (1928ـ1932) زیر نظر سورندرانات داسگوپتا فیلسوف مشهور هندی تحصیل کرد. شش ماه نیز در یک آشرم ریشی کش Rishikesh به آموختن نظر و عمل یوگا پرداخت. سپس به رومانی بازگشت و تز دکترای خود را به عنوان تاریخ تطبیقی تکنیک های یوگا در سال 1930 گذارند. الیاده پایان نامه‌اش را در 1936 منتشر کرد. وی به تدریس در دانشگاه بخارست پرداخت و مقالات بسیاری در زمینه تاریخ و تطبیق ادیان و فولکور و نیز چند داستان قابل توجه نوشت. در 1936 کتاب مؤثری درباره یوگا نوشت که مسلما بهترین اثر اوست. در 1940 وابسته فرهنگی در لندن شد و در 1941 به لیبسبون منتقل شد. | ||
بنا به دعوت پروفسور ژرژ دومزیل به تدریس تاریخ ادیان در کلاس آزاد مدرسه تتبعات عالیه در 1945 مشغول شد و در دسامبر همان سال به عضویت در انجمن آسیایی پاریس درآمد. الیاده طی همین سال ها ملاقات‌ها و گفتگوهای بسیاری با شخصیت‌های رومانی مقیم پاریس از جمله: الناوکه رسکو، امیل چوران، اوژن یونسکو و جورجه انسکو داشت. در جنگ جهانی دوم در مقام رایزن فرهنگی رومانی خدمت کرد. پس از جنگ، استاد میهمان در دانشگاه سوربون پاریس شد و در 1957 به دانشگاه شیکاگو رفت و تا زمان بازنشستگی آنجا استاد تاریخ ادیان بود. | بنا به دعوت پروفسور ژرژ دومزیل به تدریس تاریخ ادیان در کلاس آزاد مدرسه تتبعات عالیه در 1945 مشغول شد و در دسامبر همان سال به عضویت در انجمن آسیایی پاریس درآمد. الیاده طی همین سال ها ملاقات‌ها و گفتگوهای بسیاری با شخصیت‌های رومانی مقیم پاریس از جمله: الناوکه رسکو، امیل چوران، اوژن یونسکو و جورجه انسکو داشت. در جنگ جهانی دوم در مقام رایزن فرهنگی رومانی خدمت کرد. پس از جنگ، استاد میهمان در دانشگاه سوربون پاریس شد و در 1957 به دانشگاه شیکاگو رفت و تا زمان بازنشستگی آنجا استاد تاریخ ادیان بود. کتاب‌های متعددی در زمینه پدیده شناسی و تاریخ ادیان نوشته است. پس از جنگ جهانی دوم به پاریس رفت و به تدریس در سوربن و پس از آن در اغلب دانشگاه های اروپا پرداخت. در آنجا با مجلات نقد، تاریخ ادیان، کمپروندر، و پارو همکاری داشت. | ||
الیاده بنا به دعوت یواخیم واخ، استاد دانشگاه شیکاگو، برای تدریس در بخش تاریخ ادیان به امریکا رفت. الیاده در کنفرانس های متعددی شرکت و سخنرانی کرد. برخی از آن‌ها عبارتند از: کنفرانس در کلژ فرانسه درباره ساختار اسطوره در دنیای مدرن ( ژانویه 1950) کنفرانس در رم درباره شمنیزم و در انستیتو اورینتال بنا به دعوت توچی راجع به تانتریسم و شمنیزم (مارس 1950) کنفرانس ارانوس در آسکونا، شرکت در کنگره بین المللی تاریخ ادیان در آمستردام (سپتامبر 1950) شرکت در کنگره بین المللی شرق شناسی مونیخ (1955) کنفرانس دیدارهای بین المللی در ژنو (1953) شرکت در کنگره تاریخ ادیان در شیکاگو (آوریل 1955) شرکت در کنگره تاریخ ادیان در توکیو (1958) و ماربورگ (1960). | الیاده بنا به دعوت یواخیم واخ، استاد دانشگاه شیکاگو، برای تدریس در بخش تاریخ ادیان به امریکا رفت. الیاده در کنفرانس های متعددی شرکت و سخنرانی کرد. برخی از آن‌ها عبارتند از: کنفرانس در کلژ فرانسه درباره ساختار اسطوره در دنیای مدرن ( ژانویه 1950) کنفرانس در رم درباره شمنیزم و در انستیتو اورینتال بنا به دعوت توچی راجع به تانتریسم و شمنیزم (مارس 1950) کنفرانس ارانوس در آسکونا، شرکت در کنگره بین المللی تاریخ ادیان در آمستردام (سپتامبر 1950) شرکت در کنگره بین المللی شرق شناسی مونیخ (1955) کنفرانس دیدارهای بین المللی در ژنو (1953) شرکت در کنگره تاریخ ادیان در شیکاگو (آوریل 1955) شرکت در کنگره تاریخ ادیان در توکیو (1958) و ماربورگ (1960). | ||