۱۰۰٬۹۵۴
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیتالله') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
حضرت عبدالعظیم حسنی از شخصیتهای بزرگی است که فرصت حضور امام هادی(ع) را مغنم شمرد و اعتقادات خود را بر آن امام همام عرضه ساخت و حضرت، سوگند یاد کرد که دین و اعتقادات حضرت عبدالعظیم صحیح است و خداوند به آن رضایت دارد. | حضرت عبدالعظیم حسنی از شخصیتهای بزرگی است که فرصت حضور امام هادی(ع) را مغنم شمرد و اعتقادات خود را بر آن امام همام عرضه ساخت و حضرت، سوگند یاد کرد که دین و اعتقادات حضرت عبدالعظیم صحیح است و خداوند به آن رضایت دارد. | ||
با توجه به اهمیت این حدیث که در آن، اعتقادات صحیح گرد آمده، مرجع عالیقدر [[صافی گلپایگانی، لطفالله| | با توجه به اهمیت این حدیث که در آن، اعتقادات صحیح گرد آمده، مرجع عالیقدر [[صافی گلپایگانی، لطفالله|آیتالله العظمی صافی گلپایگانی]] به شرح آن اقدام نموده است. | ||
نویسنده پیش از شرح حدیث، مطالبی سودمند در مورد اهمیت عرض دین بر دین شناسان و تاریخچهی آن سخن گفته و به نمونههایی دیگر اشاره کرده است: عرض دین ابراهیم مخارقی، حمران بن اعین، عمرو بن حریث، خالد بجلی، حسن بن زیاد عطار، یوسف و منصور بن حازم بر [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]]، نیز عرض دین اسماعیل بن جابر بر [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام باقر(ع)]]. | نویسنده پیش از شرح حدیث، مطالبی سودمند در مورد اهمیت عرض دین بر دین شناسان و تاریخچهی آن سخن گفته و به نمونههایی دیگر اشاره کرده است: عرض دین ابراهیم مخارقی، حمران بن اعین، عمرو بن حریث، خالد بجلی، حسن بن زیاد عطار، یوسف و منصور بن حازم بر [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]]، نیز عرض دین اسماعیل بن جابر بر [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام باقر(ع)]]. | ||
از نظر [[صافی گلپایگانی، لطفالله| | از نظر [[صافی گلپایگانی، لطفالله|آیتالله صافی]]، این حدیث، صحیح یا حسن اصطلاحی نیست اما با قرائنی اعتبار آن را نشان داده است. | ||
روش شرح حدیث به همان گونهی متعارف است که قطعهای از حدیث را نقل و پس از ترجمه، توضیحات لازم ارائه شده است اما بعضی عبارتهای حدیث بدون ترجمه است که جا دارد در چاپ های بعدی، از سوی محقق کتاب، دست کم در پاورقی افزوده شود تا برای ناآشنایان با زبان عربی، بیشتر قابل استفاده باشد. | روش شرح حدیث به همان گونهی متعارف است که قطعهای از حدیث را نقل و پس از ترجمه، توضیحات لازم ارائه شده است اما بعضی عبارتهای حدیث بدون ترجمه است که جا دارد در چاپ های بعدی، از سوی محقق کتاب، دست کم در پاورقی افزوده شود تا برای ناآشنایان با زبان عربی، بیشتر قابل استفاده باشد. |