۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''برده‌های ایرانی در ورارود''' تألیف [[حسینی‌پور، مسعود|مسعود حسینی‌پور]]؛ در این کتاب ضمن اشاره به تاریخ ورارود و وضعیت اجتماعی ترکمن‌ها تا اوایل قرن بیستم، به اسیرگیری آنان از ایرانیان و مباحث مختلف مربوط به آن پرداخته شده است؛ از جمله تعداد برده‌ها، فروش برده، زندگی در بردگی، جابجایی بردگان و شأن و منزلت آنان، بیماری و مرگ، فرار، شکنجه و. ... | '''برده‌های ایرانی در ورارود''' تألیف [[حسینی‌پور، مسعود|مسعود حسینی‌پور]]؛ در این کتاب ضمن اشاره به تاریخ ورارود و وضعیت اجتماعی ترکمن‌ها تا اوایل قرن بیستم، به اسیرگیری آنان از ایرانیان و مباحث مختلف مربوط به آن پرداخته شده است؛ از جمله تعداد برده‌ها، فروش برده، زندگی در بردگی، جابجایی بردگان و شأن و منزلت آنان، بیماری و مرگ، فرار، شکنجه و.... | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در چند قرن گذشته بیش از صدهزار نفر از ایرانیان اعم از کودک، زن و مرد از ایران ربوده شده و در ورارود به عنوان غلام و کنیز در وحشیانه‌ترین شرایط تحقیر شده و به بردگی واداشته‌اند. دانسته‌های ما از آنچه که بر آنها گذشته ناچیز است. سبب آن چیست؟ ضعف حافظۀ تاریخی یا اهمال تاریخ‌نویسان؟ به‌درستی می‌توان «کمبود دانسته‌ها» را بیش از این و حتی عامل این دو بیان کرد. مردم عامه از اسیرگیری ترکمانان اطلاع و از آن به‌شدت واهمه داشتند؛ ولی به نظر می‌رسد که از رنج اسرا و رفتار غیرانسانی که بر آنها اعمال می‌شده، بی‌خبر بوده‌اند، همچنین وضعیت جغرافیایی منطقه و کویری هولناک که بر سر راه آن قرار داشت و کمتر برده‌ای می‌توانست از آنجا بازگردد. | در چند قرن گذشته بیش از صدهزار نفر از ایرانیان اعم از کودک، زن و مرد از ایران ربوده شده و در ورارود به عنوان غلام و کنیز در وحشیانه‌ترین شرایط تحقیر شده و به بردگی واداشته‌اند. دانسته‌های ما از آنچه که بر آنها گذشته ناچیز است. سبب آن چیست؟ ضعف حافظۀ تاریخی یا اهمال تاریخ‌نویسان؟ به‌درستی می‌توان «کمبود دانسته‌ها» را بیش از این و حتی عامل این دو بیان کرد. مردم عامه از اسیرگیری ترکمانان اطلاع و از آن به‌شدت واهمه داشتند؛ ولی به نظر می‌رسد که از رنج اسرا و رفتار غیرانسانی که بر آنها اعمال می‌شده، بی‌خبر بوده‌اند، همچنین وضعیت جغرافیایی منطقه و کویری هولناک که بر سر راه آن قرار داشت و کمتر برده‌ای می‌توانست از آنجا بازگردد. | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
با پایان سلطنت سامانیان ایرانی‌نژاد در سال 999میلادی و شروع حکومت ترکان قره‌خانی، سیل ترکان صحرانشین به خانات بخارا و خوارزم گسیل شد که تقاضای زیاد به محصولات کشاورزی و دامداری را در پی داشت و این نیز محتاج به نیروی کار بود. از این‌رو ترکمانان کویر قره‌قوم که بین این منطقه و ایران می‌زیستند با هجوم به شهر و روستا و قافله‌های ایرانی، هزاران ایرانی را ربوده و در ولایات بخارا و خوارزم (خیوه) می‌فروختند. خریداران که ایرانی شیعه را کافر دانسته و بردگی آنها را مجاز می‌گفتند با این نگون‌بختان مانند چهارپایان رفتار می‌کردند. در قرن نوزدهم میلادی که تسخیر منطقه توسط روس‌های تزاری شدت یافته بود، برده‌ها امیدوار بودند که با تسلط کامل روس‌ها، آنها آزاد خواهند شد. ولی چنین نبود و روس‌ها که در پی مستعمره‌ای آرام برای بسط بازرگانی خود و نیز نزدیک‌شدن به هندوستان انگلیس بودند، فقط از کارگزاران محلی خواستند که خرید و فروش جدید برده ممنوع و بردگان فعلی در ظرف ده سال آزاد شوند. از این‌رو برده‌های ایرانی سرخورده، قیام خونینی برپا داشتند. روس‌ها بیمناک از آینده، امر به آزادی بردگان دادند. پس از آزادی، جمعی تصمیم به ادامه اقامت خود در آنجا را گرفتند، گروهی با کشتی به استرآباد فرستاده شدند و هزاران نفر در دسته‌های مختلف عازم ایران گردیدند؛ ولی ترکمانان صحرای قره‌قوم با طمع بر اموال آنان و نیز نفرت از ایرانی شیعه، همگی را در دشت‌ها کشتند. حکومت قاجار فقط از دور نظاره می‌کرد و بدین‌سان «جنایت بزرگ» به سکوت و فراموشی سپرده شد. | با پایان سلطنت سامانیان ایرانی‌نژاد در سال 999میلادی و شروع حکومت ترکان قره‌خانی، سیل ترکان صحرانشین به خانات بخارا و خوارزم گسیل شد که تقاضای زیاد به محصولات کشاورزی و دامداری را در پی داشت و این نیز محتاج به نیروی کار بود. از این‌رو ترکمانان کویر قره‌قوم که بین این منطقه و ایران می‌زیستند با هجوم به شهر و روستا و قافله‌های ایرانی، هزاران ایرانی را ربوده و در ولایات بخارا و خوارزم (خیوه) می‌فروختند. خریداران که ایرانی شیعه را کافر دانسته و بردگی آنها را مجاز می‌گفتند با این نگون‌بختان مانند چهارپایان رفتار می‌کردند. در قرن نوزدهم میلادی که تسخیر منطقه توسط روس‌های تزاری شدت یافته بود، برده‌ها امیدوار بودند که با تسلط کامل روس‌ها، آنها آزاد خواهند شد. ولی چنین نبود و روس‌ها که در پی مستعمره‌ای آرام برای بسط بازرگانی خود و نیز نزدیک‌شدن به هندوستان انگلیس بودند، فقط از کارگزاران محلی خواستند که خرید و فروش جدید برده ممنوع و بردگان فعلی در ظرف ده سال آزاد شوند. از این‌رو برده‌های ایرانی سرخورده، قیام خونینی برپا داشتند. روس‌ها بیمناک از آینده، امر به آزادی بردگان دادند. پس از آزادی، جمعی تصمیم به ادامه اقامت خود در آنجا را گرفتند، گروهی با کشتی به استرآباد فرستاده شدند و هزاران نفر در دسته‌های مختلف عازم ایران گردیدند؛ ولی ترکمانان صحرای قره‌قوم با طمع بر اموال آنان و نیز نفرت از ایرانی شیعه، همگی را در دشت‌ها کشتند. حکومت قاجار فقط از دور نظاره می‌کرد و بدین‌سان «جنایت بزرگ» به سکوت و فراموشی سپرده شد. | ||
در این کتاب ضمن اشاره به تاریخ ورارود و وضعیت اجتماعی ترکمن‌ها تا اوایل قرن بیستم، به اسیرگیری آنان از ایرانیان و مباحث مختلف مربوط به آن پرداخته شده است؛ از جمله تعداد برده‌ها، فروش برده، زندگی در بردگی، جابجایی بردگان و شأن و منزلت آنان، بیماری و مرگ، فرار، شکنجه و. ... نویسنده از منابع مختلفی استفاده کرده و کوشیده است شمایی کلی از وضعیت بردگان ایرانی در سرزمین ورارود به دست دهد.<ref> [https://literaturelib.com/books/7424 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref> | در این کتاب ضمن اشاره به تاریخ ورارود و وضعیت اجتماعی ترکمن‌ها تا اوایل قرن بیستم، به اسیرگیری آنان از ایرانیان و مباحث مختلف مربوط به آن پرداخته شده است؛ از جمله تعداد برده‌ها، فروش برده، زندگی در بردگی، جابجایی بردگان و شأن و منزلت آنان، بیماری و مرگ، فرار، شکنجه و.... نویسنده از منابع مختلفی استفاده کرده و کوشیده است شمایی کلی از وضعیت بردگان ایرانی در سرزمین ورارود به دست دهد.<ref> [https://literaturelib.com/books/7424 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||