۱۰۸٬۹۴۷
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'والدین' به 'و الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'تاثیر' به 'تأثیر') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
سعدالدین شاگردانی فراوانی تربیت کرده که از مشهورترین آنها، عزیزالدین نسفی را میتوان نام برد که تأثیر تعالیم سعدالدین در نوشتههای مختلف او چون ''الانسان الکامل'' و ''کشف الحقائق'' را به وضوح میتوان دید، خاصه که نسفی بر خلاف سعدالدین عموم آثار خود را به فارسی و شیوهای روان و ساده، برخلاف سبک پیچیده و مغلق سعدالدین که کمتر مورد توجه قرار گرفتن او ناشی از همین معضل بوده، بیان کرده است. نسفی در ''کشف الحقائق'' (صص 3- 4) در ضمن نقل رویایی به این مطالب تصریح کرده است. نورالدین جامی (ص 431) نیز اشاره کرده که در مصنفات سعدالدین سخنان مرموز و کلمات مشکل و ارقام و اشکال و دوایر که نظر عقل و فکر از کشف و حل آن عاجز است، بسیار است. | سعدالدین شاگردانی فراوانی تربیت کرده که از مشهورترین آنها، عزیزالدین نسفی را میتوان نام برد که تأثیر تعالیم سعدالدین در نوشتههای مختلف او چون ''الانسان الکامل'' و ''کشف الحقائق'' را به وضوح میتوان دید، خاصه که نسفی بر خلاف سعدالدین عموم آثار خود را به فارسی و شیوهای روان و ساده، برخلاف سبک پیچیده و مغلق سعدالدین که کمتر مورد توجه قرار گرفتن او ناشی از همین معضل بوده، بیان کرده است. نسفی در ''کشف الحقائق'' (صص 3- 4) در ضمن نقل رویایی به این مطالب تصریح کرده است. نورالدین جامی (ص 431) نیز اشاره کرده که در مصنفات سعدالدین سخنان مرموز و کلمات مشکل و ارقام و اشکال و دوایر که نظر عقل و فکر از کشف و حل آن عاجز است، بسیار است. | ||
دیگر شاگرد سعدالدین، محمد بن احمد بن محمد جوینی است که اثری به فارسی و با نام ''مقاصد السالکین'' در شرح و بیان آراء سعدالدین نگاشته که متن آن را نجیب مایل هروی در کتاب ''این برگهای پیر'' (تهران، 1381ش) منتشر کرده که برای شناخت آراء سعدالدین اثری مهم است، خاصه آنکه در رسالۀ جوینی نام و نشانی از | دیگر شاگرد سعدالدین، محمد بن احمد بن محمد جوینی است که اثری به فارسی و با نام ''مقاصد السالکین'' در شرح و بیان آراء سعدالدین نگاشته که متن آن را نجیب مایل هروی در کتاب ''این برگهای پیر'' (تهران، 1381ش) منتشر کرده که برای شناخت آراء سعدالدین اثری مهم است، خاصه آنکه در رسالۀ جوینی نام و نشانی از تأثیر ابن عربی نیست و مطالب کتاب وی برگرفته از مجالس وعظ سعدالدین است که در خانقاه خود بر برپا میداشته است و حاوی برخی پرسشها و پاسخ ردو بدل شده میان سعدالدین و مریدان اوست. جوینی در اشاره به علت نگارش کتاب خود متذکر شده است که: | ||
بیچاره این چندین سخن را که از سلطان طریقت و برهان حقیقت شیخ سعدالملۀ و الدین به من رسیده بود، درین رساله نوشتم تا هر آن مؤمنی را که رغبت این راه بود و به خدمت این طایفه تمسک کند، از فواید این راه نصیبهای تمام یابد. | بیچاره این چندین سخن را که از سلطان طریقت و برهان حقیقت شیخ سعدالملۀ و الدین به من رسیده بود، درین رساله نوشتم تا هر آن مؤمنی را که رغبت این راه بود و به خدمت این طایفه تمسک کند، از فواید این راه نصیبهای تمام یابد. |