کلیات علوم حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

به‌عنوان نمونه درصورتی‌که دیدگاه قرآنیون مبنی بر بی‌نیازی به سنت موردنقد قرار نگیرد، برای حدیث و میراث حدیثی هویت و هستی‌ای باقی نمی‌ماند تا دربارهٔ تاریخ حدیث، رجال حدیث، درایة‌الحدیث یا روش فهم احادیث سخن به میان آید. نویسندهٔ کتاب حاضر با چنین باوری کتاب را در ۱۲ فصل نوشته است.

فصل اول: جایگاه علوم حدیث؛

فصل دوم: حجیت سنّت نبوی و ولوی؛

فصل سوم: منابع سنت نبوی و ولوی؛

فصل چهارم: جایگاه سنت در دین شناخت؛

فصل پنجم: دیدگاه قرآنیون دربارهٔ جایگاه سنت؛

فصل ششم: اهل‌بیت (ع) و تدوین کتب حدیثی؛

فصل هفتم: جایگاه کتب اربعه از نگاه اخباریان و اصولیان؛

فصل هشتم: نقد شبهات دربارهٔ کتب اربعه؛

فصل نهم: میراث حدیثی شیعه و پدیدهٔ جعل؛

فصل دهم: میراث حدیثی شیعه و پدیدهٔ نقل به معنا؛

فصل یازدهم: میراث حدیثی شیعه و پدیدهٔ تصحیف؛

فصل دوازدهم: روش‌های اعتبارسنجی روایات.

این پدیده در زمینه احادیث، منتهی به ظهور اندیشه‌های نوینی شد که تبدیل تقسیم ثنایی احادیث به تقسیم رباعی از جمله اهم این تحولات بوده است. بر اساس دیدگاه قدماء از یک سو احادیث به دو دسته صحیح و ضعیف تقسیم می‌شد و از سویی دیگر مبنای تقسیم بیش از هر عامل دیگر بر متن و اعتبار صدوری و نه سندی تکیه داشت، اما در دوران متاخر از یک سور احادیث به چهار دسته: صحیح، حسن، موثق و ضعیف تقسیم شد و از سویی دیگر، همه مولفه‌های ارزش گذاری روایات با اعتبار سندی گره خورد.