۱۰۲٬۵۲۳
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
نام شاعر به استناد سه بیت در دیوانش، شکرالله و تبریزیتبار است و «شکری» تخلص میکرد؛ اما مشخص نیست او متولد هند بود یا در تبریز به دنیا آمده و سپس به تبریز مهاجرت کرده و مقیم آن سامان شده است؛ اما آنچه از شعرش پیداست، اینکه بخش اعظم عمرش را در هند گذرانده و ظاهراً در علم دین نیز دستی داشت. | نام شاعر به استناد سه بیت در دیوانش، شکرالله و تبریزیتبار است و «شکری» تخلص میکرد؛ اما مشخص نیست او متولد هند بود یا در تبریز به دنیا آمده و سپس به تبریز مهاجرت کرده و مقیم آن سامان شده است؛ اما آنچه از شعرش پیداست، اینکه بخش اعظم عمرش را در هند گذرانده و ظاهراً در علم دین نیز دستی داشت. | ||
به گواهی اشعارش، شیعۀ اثنیعشری بود، چنانکه در برخی رباعیاتش عیان است؛ نیز ابیاتی در وصف حضرت حجت (عج) در ضمن قصیدۀ مدح امام رضا (ع) سروده است. | به گواهی اشعارش، شیعۀ اثنیعشری بود، چنانکه در برخی رباعیاتش عیان است؛ نیز ابیاتی در وصف حضرت حجت (عج) در ضمن قصیدۀ مدح امام رضا(ع) سروده است. | ||
شکری در زمرۀ شاعران اواخر دورۀ سبک هندی یا اصفهانی است. بر این اساس شعرش دورنگ است؛ یعنی هم نشانهها و رنگمایههایی از سبک هندی دارد و هم سبک عراقی در همین دو وادی تردد میکند. مطالعه و دقت در اشعار او نشان میدهد درمجموع زبان و بیانی روان و دور از پیچیدگیهای معمول سبک هندی دارد؛ البته گاهی دیریابیهایی در مفهوم و معنا به چشم میآید. شعر او گرچه عاری از آرایه نیست، صنعتپردازی زیادی هم نکرده است. | شکری در زمرۀ شاعران اواخر دورۀ سبک هندی یا اصفهانی است. بر این اساس شعرش دورنگ است؛ یعنی هم نشانهها و رنگمایههایی از سبک هندی دارد و هم سبک عراقی در همین دو وادی تردد میکند. مطالعه و دقت در اشعار او نشان میدهد درمجموع زبان و بیانی روان و دور از پیچیدگیهای معمول سبک هندی دارد؛ البته گاهی دیریابیهایی در مفهوم و معنا به چشم میآید. شعر او گرچه عاری از آرایه نیست، صنعتپردازی زیادی هم نکرده است. |