ترجمه سبعين مناقب في فضائل أميرالمؤمنين(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

'''ترجمه سبعين مناقب في فضائل أميرالمؤمنين'''، ترجمه فارسی کتاب «سبعين مناقب في فضائل أميرالمؤمنين»، اثر سید على بن شهاب‌الدین محمد همدانى (۷۱۴-۷۸۶ق)، است، به قلم مترجمی ناشناخته (به سال 984ق)، که با مقدمه و تصحیح یوسف بیگ‌باباپور و سید حسین مرعشی، منتشر شده است.

اثر حاضر، رساله کوتاهی است مشتمل بر احادیثی که در فضایل امیرالمؤمنین(ع) وارد شده است<ref>ر.ک: مقدمه مصححین، ص24</ref>. این رساله، تنها یک بار به فارسی ترجمه و شرح شده است. از مترجم آن، اطلاعی در دست نیست و در خود متن نیز نشانی از آن یافت نمی‌شود. فقط یک جا به تاریخ تألیف اشاره کرده، گوید: «از تاریخ تألیف این رساله که سنه اربع و ثلاثین و تسعمائه است...» که نشان می‌دهد در سال 984ق، تألیف شده است. این رساله، در ضمن مجموعه‌ای است مشتمل بر دو رساله (رساله دوم: الأربعون حديثا، از: عزالدین حسین جبعی عاملی) و ترجمه سبعین، رساله اول آن مجموعه می‌باشد. هرچند صفحاتی محدود از مابین نسخه کتاب افتاده است، اما از حیث اینکه نسخه نادری از ترجمه و شرح اثر مزبور است، مهم و حائز اهمیت می‌باشد. احیای ترجمه فارسی اثر مزبور، ناچار با اتکا بر تک‌نسخه موجود از ترجمه بوده است، اما با توجه به وجود نسخ متعدد از متن عربی اثر، نارسایی‌ها و افتادگی‌ها و اغلاط احتمالی عبارات عربی بر اساس یکی از آن نسخ، برطرف شده و هرکجا افتادگی در عبارات فارسی یا بخشی از متن بوده، با علامت [...] مشخص شده است<ref>ر.ک: همان، ص25-26</ref>.

'''زبان ناطقه لال است در فضایل او

که را رسد صفت شمه شمایل او؟'''

سر هر نامه را رواج‌فزای نام ایشان است، بعدِ نام خدای. از خبر معتبر محقق و معلوم می‌شود که دوستی و محبت حضرت شاه اولیا علی مرتضی - [عليه] سلام‌الله‌العلي‌الأعلی - بر جمیع حسنات مقدم است، بلکه جمیع طاعات بی‌محبت آن حضرت فایده ندهد؛ و لله در قائله: