۱٬۹۰۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
این کتاب، دو حاوی دو سخنرانی و دو مقاله از [[بازرگان، مهدی|مهدی بازرگان]] است. متن اول، سخنرانی [[بازرگان، مهدی|بازرگان]] در سال 1349 به نام «جشن جوانان» است. [[بازرگان، مهدی|بازرگان]] به یأس موجود در بین جوانان می‌پردازد و از مبارزه اسلام به یأس و ناامیدی سخن می‌گوید. در ادامه این بحث، او به مسئله ا نتظار و دیدگاه سایر مذاهب به آن می‌پردازد. به نظر [[بازرگان، مهدی|بازرگان]]، آنچه که جهان به سوی آن می‌رود، صلح و ثبات و فرار از جنگ است. لذا وی نتیجه می‌گیرد که عده‌ای برآن‌اند که باید دو بلوک قدرت از بین برود، و جای خود را به «حکومت جهانی واحد» بدهند. [[بازرگان، مهدی|بازرگان]] مسئله حکومت جهانی را در سه سؤال و جواب مورد بررسی قرار می‌دهد: | این کتاب، دو حاوی دو سخنرانی و دو مقاله از [[بازرگان، مهدی|مهدی بازرگان]] است. متن اول، سخنرانی [[بازرگان، مهدی|بازرگان]] در سال 1349 به نام «جشن جوانان» است. [[بازرگان، مهدی|بازرگان]] به یأس موجود در بین جوانان می‌پردازد و از مبارزه اسلام به یأس و ناامیدی سخن می‌گوید. در ادامه این بحث، او به مسئله ا نتظار و دیدگاه سایر مذاهب به آن می‌پردازد. به نظر [[بازرگان، مهدی|بازرگان]]، آنچه که جهان به سوی آن می‌رود، صلح و ثبات و فرار از جنگ است. لذا وی نتیجه می‌گیرد که عده‌ای برآن‌اند که باید دو بلوک قدرت از بین برود، و جای خود را به «حکومت جهانی واحد» بدهند. [[بازرگان، مهدی|بازرگان]] مسئله حکومت جهانی را در سه سؤال و جواب مورد بررسی قرار می‌دهد: | ||
# آیا تأسیس حکومت جهانی واحد، شدنی است؟ که جواب او به این سؤال منفی است. | # آیا تأسیس حکومت جهانی واحد، شدنی است؟ که جواب او به این سؤال منفی است. | ||
# آیا با تشکیل حکومت جهانی واحد، اختلاف رفع می‌شود و بسط عدالت خواهد شد؟ پاسخ او به این سؤال هم منفی است. به عقیده وی، همان‌طور که در داخل حکومت‌های فعلی، افراد در سایه قانون و نظام مشترک، از عدالت و مساوات برخوردار نیستند، به‌طور حتم، در آن حکومت هم که فاصله‌های مکانی و نژادی و فکری و مادی وسیع‌تر است و عدالت برقرار نخواهد شد. | # آیا با تشکیل حکومت جهانی واحد، اختلاف رفع می‌شود و بسط عدالت خواهد شد؟ پاسخ او به این سؤال هم منفی است. به عقیده وی، همان‌طور که در داخل حکومت‌های فعلی، افراد در سایه قانون و نظام مشترک، از عدالت و مساوات برخوردار نیستند، به‌طور حتم، در آن حکومت هم که فاصله‌های مکانی و نژادی و فکری و مادی وسیع‌تر است و عدالت برقرار نخواهد شد. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۳: | ||
«آموزش قرآن»، عنوان قسمتی از کتاب است که مقدمه‌ای است بر اهمیت فراگیری و یادگیری قرآن. | «آموزش قرآن»، عنوان قسمتی از کتاب است که مقدمه‌ای است بر اهمیت فراگیری و یادگیری قرآن. | ||
«از خداپرستی تا خودپرستی»، عنوان مقاله دوم کتاب است، که متشکل از سه بحث است. در بحث اول به نام «خداپرستی و خودپرستی»، نویسنده می‌گوید که پرستش پیش از تمدن وجود داشته و مشخصه آن وجود رب‌النوع‌های فراوان بوده است. در پاسخ به این‌که خداپرستی برای چیست، [[بازرگان، مهدی|بازرگان]] معتقد است که برای مبارزه با بت‌پرستی، جهاد در مقابل خطرناک‌ترین آفت بشریت. او می‌گوید دعوت به خداپرستی، خدمت به بزرگ‌ترین سعادت انسانیت است.<ref> حقیقت، سید صادق، ص191-193</ref> | «از خداپرستی تا خودپرستی»، عنوان مقاله دوم کتاب است، که متشکل از سه بحث است. در بحث اول به نام «خداپرستی و خودپرستی»، نویسنده می‌گوید که پرستش پیش از تمدن وجود داشته و مشخصه آن وجود رب‌النوع‌های فراوان بوده است. در پاسخ به این‌که خداپرستی برای چیست، [[بازرگان، مهدی|بازرگان]] معتقد است که برای مبارزه با بت‌پرستی، جهاد در مقابل خطرناک‌ترین آفت بشریت. او می‌گوید دعوت به خداپرستی، خدمت به بزرگ‌ترین سعادت انسانیت است. | ||
بازرگان در بحث از خودپرست مطلق، خودبینی و خودخواهی را با شرک و بت‌پرست گره می‌زند. وی در «بزرگ‌ترین سرنوشت» می‌نویسد که همه اختلاف‌ها بر سر همین کلمه است: «خود یا خدا؟». فعالیت پیامبران این بوده است که از انسان خود او را گرفتند و خدا را به او دادند. وی اجتماعات بشری را نتیجه خداپرستی می‌داند و معتقد است با پرستش (خصوصاً با خداپرستی) و با وحدت هدف، مردم را می‌توان به یک سمت کشاند و بحث و صفا را بین آنان گسترش داد. اگر امروزه اروپا احساس می‌کند که بدون دین می‌تواند به زندگی ادامه دهد در اشتباه است؛چراکه ادامه زندگی، در سایه مقرراتی که از تعلیمات مسیح(ع) در جامعه مانده، میسر است. | |||
بازرگان سپس در بحث «اسلام و کونیسم»، به بحث ضرورت خداپرستی اشاره می‌کند، و این‌که انسان بدون اتکا به خدا، قادر به زندگی نخواهد بود. | |||
«آخرالزمان»، عنوان بحث دیگر بازرگان است، که در ادامه بحث قبلی، به نقد کمونیسم می‌پردازد. او همچنین در بحث «انتخاب»، به مذاهب موجود اشاره می‌کند که باید از میان آنها یکی را (که همانا کامل‌ترین آنها اسلام است) انتخاب کرد. در مقایسه اسلام با کمونیسم، بازرگان بر آن است که کمونیسم تنها به جنبه ماده‌بودن انسان توجه دارد، درحالی‌که اسلام تمامی ابعاد انسان را در نظر دارد.<ref> حقیقت، سید صادق، ص191-193</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||