۱۰۲٬۳۳۵
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ت های ' به 'تهای ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه های ' به 'ههای ') |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
فصل نهم: فناوری آب در جوامع باستانی آمریکا | فصل نهم: فناوری آب در جوامع باستانی آمریکا | ||
فصل دهم: منابع آبی زیرزمینی و خطرات زمین لرزه؛ | فصل دهم: منابع آبی زیرزمینی و خطرات زمین لرزه؛ دیدگاههای باستانی و جدید | ||
فصل یازدهم: درس هایی که از دوران باستان در پایداری منابع آب | فصل یازدهم: درس هایی که از دوران باستان در پایداری منابع آب | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
سرزمین ایران ( به استثنای حوزهی شمالی سلسله جبال البرز در حاشیهی بحر خزر) در منطقهی خشک بیابانی قرار گرفته است. منطقهای که | سرزمین ایران ( به استثنای حوزهی شمالی سلسله جبال البرز در حاشیهی بحر خزر) در منطقهی خشک بیابانی قرار گرفته است. منطقهای که رودخانههای پرآب و دائمی آن کم است. وابستگی سرزمین ایران به آب تا آنجاست که عمدهی تمدنهای گذشتهی آن در نزدیکی منابع دائمی آب مکان یافته بودند. پیش از تمدن یکجانشینی شیوهی معیشتی عشایری یا کوچ رو عمومیت داشته است و تا پیش از یک سدهی قبل، به تبعیت از ویژگی جغرافیایی ایران، بیش از 40% جمعیت این سرزمین را کوچ روها تشکیل می دادند. حتی اکثر حکومتهای پادشاهی در تاریخ ایران نیز از عشایر بودند و حتی حکومتهای پیش از اسلام ایران نیز عموما عشایرند. عشایر زمین را با حداقل دخالت در طبیعت آن و به شکل مرتع و در همان وضعیت موجود استفاده میکردند. تا اینکه با گذر زمان در بعضی از مناطق فلات ایران، که دسترسی به آب جهت کشاورزی تسهیل گردید، کوچ ایل به یکجانشینی تبدیل شد. یعنی در حقیقت توسعهی روستایی و شهری تابعی از مقدار آب موجود در آن منطقه بود. علاوه بر آب نزدیکی به مسیرهای کاروان رو نیز نقش اساسی در موقعیت مراکز شهری و حکومتی داشته است. در حوزهی جغرافیائی ای که ایران در آن مستقر است رطوبت باران زا از دریای مدیترانه و اقیانوس هند تأمین می شود؛ که با عبور از صحرای خشک و بیابانی و در برخورد با مناطق سرد، بویژه کوهستان، تبدیل به برف و باران می گردد. با بارش آب بر زمین، چشمه سارها و قنات ها تغذیه می شوند. قنات در ایران یکی از فناوری هایی بوده که همخوانی بسیاری با جغرافیای طبیعی داشته است. در این روش آب را از مناطق کوهستانی غیرقابل کشت به مناطق حاصلخیز دشت منتقل میکردند. در سرزمین ایران تقریبا بسیاری از فناوریهای مهندسی در ارتباط با آب شکل گرفته و حتی توسعهی علوم نیز در بسیاری موارد در این راستا بوده است. اما فناوری پایدار قنات در تمام مناطق این سرزمین پاسخگو نبود؛ در دشتهای کم شیب یا مناطقی که خاک آب را آلوده میکرد نیاز به استحصال آب با دیگر روش های بومی بود. آب همچنین یکی از چهار عنصر اصلی در فرهنگ کهن ایران بوده که تا امروز تقریبا اعتبار خود را حفظ کرده است. در چنین سرزمین کم آبی مصرف آب اولویت بندی داشت و اهمیت نوع مصرف به کیفیت آب وابسته بوده است؛ اولویت اصلی با آب آشامیدنی انسان است. آب آشامیدنی دام اهمیت ثانوی داشته است و پس از این موارد آب جهت فرایض دینی بود که با نبودنش تیمم جایگزین می شد. | ||
اوج تأثیر آب در فرهنگ ایران زمین را میتوان در کلام و کلمه، نخستین ابزار ارتباط و انتقال مفهوم، یافت. زبان فارسی، رایج ترین زبان در حوزهی سرزمین ایران، زبانی است بسیار غنی و بازتاب فرهنگ خود و میتوان انعکاس کلمهی آب را در جای جای آن مشاهده کرد. | اوج تأثیر آب در فرهنگ ایران زمین را میتوان در کلام و کلمه، نخستین ابزار ارتباط و انتقال مفهوم، یافت. زبان فارسی، رایج ترین زبان در حوزهی سرزمین ایران، زبانی است بسیار غنی و بازتاب فرهنگ خود و میتوان انعکاس کلمهی آب را در جای جای آن مشاهده کرد. |