۱۱۱٬۵۱۷
ویرایش
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فوق العاده ' به 'فوقالعاده ') |
||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
در حدیث دیگری از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در تفسیر آیه 29 سوره دخان «فما بکت علیهم السماء و الارض» آمده است: مؤمن هنگامی که میمیرد، زمینی که مصلای او بوده و دری که عملش از آن بالا میرفته بر او میگریند<ref>ر.ک: همان، ص118</ref>. | در حدیث دیگری از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در تفسیر آیه 29 سوره دخان «فما بکت علیهم السماء و الارض» آمده است: مؤمن هنگامی که میمیرد، زمینی که مصلای او بوده و دری که عملش از آن بالا میرفته بر او میگریند<ref>ر.ک: همان، ص118</ref>. | ||
روایاتی از صحابی بزرگ رسول خدا(ص)؛ ابوذر غفاری نقل شده نیز حاکی از زهد و ورع | روایاتی از صحابی بزرگ رسول خدا(ص)؛ ابوذر غفاری نقل شده نیز حاکی از زهد و ورع فوقالعاده ایشان داشته است. در یکی از این روایات چنین میخوانیم: «به خدا سوگند اگر آنچه را من میدانم میدانستید کم میخندیدید و فراوان میگریستید؛ و اگر آنچه را من میدانم میدانستید به کوهها پناه میبردید و صدای شما به دعا و گریه بلند میشد...»<ref>ر.ک: همان، ص187</ref>. | ||
در زهد و تقوای سلمان فارسی نیز نه اثر در کتاب ذکر شده است که حکایت از درجه بالای زهد و پرهیزکاری آن صحابی بزرگ رسولالله(ص) دارد. ابوالدرداء از بزرگان علماء و زهاد و قراء اصحاب محمد(ص) و فقیهی خردمند و حکیم بود<ref>ر.ک: قویم الدوله، ص201 و 206</ref>. بین سلمان و ابوالدرداء پیوند اخوت برقرار شد، پسازآن ابوالدرداء در شام و سلمان در کوفه ساکن شدند، ابوالدرداء به سلمان نوشت: سلامعلیک، اما بعد، خداوند پس از تو به من مال و فرزند روزی فرمود و به سرزمین مقدس منزل گزیدم. سلمان نیز در پاسخ به او نوشت: سلامعلیک، اما بعد، همانا تو به من نوشتی که خداوند پس از من به تو مال و روزی عطا نمود، درحالیکه خیر به کثرت مال و فرزند نیست، لکن خیر آن است که حلمت را افزون کنی و علمت به تو سود رساند؛ و نوشتی که به سرزمینی مقدس مسکن گزیدی و حالآنکه زمین برای هیچکس کاری نکرده پس خودت عمل کن مثلاینکه تو را میبینند و برای مرگ خودت را مهیا کن<ref>ر.ک: متن کتاب، ص236-235</ref>. | در زهد و تقوای سلمان فارسی نیز نه اثر در کتاب ذکر شده است که حکایت از درجه بالای زهد و پرهیزکاری آن صحابی بزرگ رسولالله(ص) دارد. ابوالدرداء از بزرگان علماء و زهاد و قراء اصحاب محمد(ص) و فقیهی خردمند و حکیم بود<ref>ر.ک: قویم الدوله، ص201 و 206</ref>. بین سلمان و ابوالدرداء پیوند اخوت برقرار شد، پسازآن ابوالدرداء در شام و سلمان در کوفه ساکن شدند، ابوالدرداء به سلمان نوشت: سلامعلیک، اما بعد، خداوند پس از تو به من مال و فرزند روزی فرمود و به سرزمین مقدس منزل گزیدم. سلمان نیز در پاسخ به او نوشت: سلامعلیک، اما بعد، همانا تو به من نوشتی که خداوند پس از من به تو مال و روزی عطا نمود، درحالیکه خیر به کثرت مال و فرزند نیست، لکن خیر آن است که حلمت را افزون کنی و علمت به تو سود رساند؛ و نوشتی که به سرزمینی مقدس مسکن گزیدی و حالآنکه زمین برای هیچکس کاری نکرده پس خودت عمل کن مثلاینکه تو را میبینند و برای مرگ خودت را مهیا کن<ref>ر.ک: متن کتاب، ص236-235</ref>. |