شمیم اخلاق و تربیت در جامعه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از ابعاد مهم وجودی انسان اخلاق است که تأثیر مهمی در باورها و رفتارهای وی دارد و اسلام عزیز به عنوان یک دین جامع بر بعد اخلاقی و تربیتی انسان تأکید فراوانی دارد و بخش عمده‌ای از آموزه‌های اسلام در باب اخلاق است، که خداوند متعال در قرآن کریم یکی از اهداف بعثت را تزکیه دانسته و پیامبر اعظم(ص) هدف بعثت خود را به کمال رساندن مکارم اخلاق می داند و می فرماید «انما بعثت لأتمم مکارم الاخلاق» و تربیت انسان به منزله‌ی یک انسان و تربیت انسان به منزله‌ی انسان مسلمان بدون رشد و پرورش اخلاق وی، تربیتی ناقص و چه بسا زیانبار خواهد بود و تربیت زیربنای حیات، اساس فضیلت، ریشه‌ی حقیقت، نور راه، فروغ جان و راهنمای انسان به سوی سعادت در همه‌ی شئون زندگی است. تربیت و قواعد محکم آن، نور دل، صفای روان، منبع برکت، ظرف حقیقت و ریشه‌ی شرافت و اصالت، موجب وقار انسان، سرمایه‌ی بشر، مایه‌ی حیات، آسایش زندگی، علت پایندگی، راه بندگی، خیر دنیا و سعادت آخرت است. جایگاه رفیع تربیت در اعتلای انسان‌ها و نجات آن‌ها از گمراهی و ضلالت و خروج از نار و سیر به سوی نور در فرهنگ غنی اسلام از منزلت ویژه‌ای برخوردار است و اگر این تقدم رتبی بر امور دیگر اصالت نمی داشت، برتری و فضیلت آدمی در عالم کائنات مورد سئوال و تردید واقع می‌شد. اسلام به عنوان یک دین همه جانبه و چند بعدی اساس و مبانی تربیت اخلاق خود را بر پایه اعتقاد و ایمان به ذات اقدس خداوندی قرار داده و اصلاح اخلاقی انسان‌ها و مبارزه با مفاسد اخلاقی را از مهم‌ترین اهداف پیامبران برشمرده است. تأثیر اخلاق در زندگی انسان‌ها در بعد فردی و اجتماعی امری قابل توجه و تأمل است و سلامت و آرامش روانی هر انسانی تا حد زیادی مربوط به خلق و خوی او می‌باشد. چون انسانی که خلق و خوی پسندیده دارد هم خود در آرامش به سر می برد و هم اطرافیان او از این آرامش بهره مند خواهند شد و سرانجام سلامت و امنیت محیط و نظم و آرامش اجتمع انسانی که ناشی از کیفیت معاشرت مطلوب و حسن سلوک و اخلاق اجتماعی افراد جامعه است، حاصل می‌گردد. از همین رو تربیت اخلاقی باید سرلوحه‌ی برنامه‌های تربیتی قرار گیرد،