شقائق النعمان علی سموط الجمان في أسماء شعراء عمان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'م ترین ' به 'م‌ترین '
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== ' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} ')
جز (جایگزینی متن - 'م ترین ' به 'م‌ترین ')
 
خط ۴۳: خط ۴۳:
شیوه نویسنده در غالب موارد بدین ترتیب است که یک یا چند بیت را ذکر کرده و پس از توضیح واژه‌های آن به معرفی شاعر پرداخته است.
شیوه نویسنده در غالب موارد بدین ترتیب است که یک یا چند بیت را ذکر کرده و پس از توضیح واژه‌های آن به معرفی شاعر پرداخته است.


در جزء دوم نیز تعدادی از شعرا و اشعار آنها در ضمن سه طبقه مطرح شده‌اند. در طبقه چهارم از این جزء، اسامی و شرح حال سه تن به عنوان عالم ترین شعرا ذکر شده است. در معرفی هر شخصیت، ابیات زیادی از قصاید آنها ذکر شده است؛ از آن جمله می‌توان به ابیات ابتدایی قصیده رائیه احمد بن سلیمان بن نضر سموئلی درباره نماز عیدین، غسل و تکفین و نماز بر میت و نماز جمعه اشاره نمود<ref>ر.ک: همان، ج2، ص327</ref>
در جزء دوم نیز تعدادی از شعرا و اشعار آنها در ضمن سه طبقه مطرح شده‌اند. در طبقه چهارم از این جزء، اسامی و شرح حال سه تن به عنوان عالم‌ترین شعرا ذکر شده است. در معرفی هر شخصیت، ابیات زیادی از قصاید آنها ذکر شده است؛ از آن جمله می‌توان به ابیات ابتدایی قصیده رائیه احمد بن سلیمان بن نضر سموئلی درباره نماز عیدین، غسل و تکفین و نماز بر میت و نماز جمعه اشاره نمود<ref>ر.ک: همان، ج2، ص327</ref>


در جزء سوم کتاب ابتدا در طبقه پنجم، شرح حال و اشعار شعرای جهابذه عمان ذکر شده است. نویسنده، جهابذه را چنین معنا می‌کند: دانشمندانی که ارجوزه‌هایی در ادیان، احکام، سیره‌ها و آداب دارند؛ کما اینکه اشعاری در پاسخ به مسائل و در فنون مختلف مانند حکمت‌ها و موعظه‌ها و نصایح سروده‌اند. در طبقه ششم، علما و قضات قرن چهاردهم و در طبقه آخر نیز قضات شاعر قرن پانزدهم ذکر شده‌اند<ref>ر.ک: همان، ج3، ص308</ref>
در جزء سوم کتاب ابتدا در طبقه پنجم، شرح حال و اشعار شعرای جهابذه عمان ذکر شده است. نویسنده، جهابذه را چنین معنا می‌کند: دانشمندانی که ارجوزه‌هایی در ادیان، احکام، سیره‌ها و آداب دارند؛ کما اینکه اشعاری در پاسخ به مسائل و در فنون مختلف مانند حکمت‌ها و موعظه‌ها و نصایح سروده‌اند. در طبقه ششم، علما و قضات قرن چهاردهم و در طبقه آخر نیز قضات شاعر قرن پانزدهم ذکر شده‌اند<ref>ر.ک: همان، ج3، ص308</ref>