علاءالدین کاشانی، ابوبکر بن مسعود: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = علاء‎الدین کاشانی، ابوبکر بن مسعود | تصویر = NUR14176.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:
| کد مؤلف = AUTHORCODE14176AUTHORCODE
| کد مؤلف = AUTHORCODE14176AUTHORCODE
}}
}}
'''علاءالدین ابوبکر مسعود بن احمد کاسانی'''، مشهور به علاءالدین قاسانی (متوفی 587ق)، از فقهای نامدار حنفی قرن ششم، شاگرد علاءالدین سمرقندی (متوفی 539ق) و صاحب «بدائع الصنائع في ترتيب الشرائع».
'''علاءالدین ابوبکر مسعود بن احمد کاسانی'''، مشهور به علاءالدین قاسانی (متوفی 587ق)، از فقهای نامدار حنفی قرن ششم، شاگرد [[علاءالدین سمرقندی]] (متوفی 539ق) و صاحب «[[بدائع الصنائع في ترتيب الشرائع]]».


==انتساب به کاسان==
==انتساب به کاسان==
کاسانی (قاسانی) منسوب به کاسان است که سمعانی آن را شهری ورای رود شاش دانسته است. گاهی کاشانی همه گفته شده است. ذهبی، قاسان را شهر بزرگی در ترکستان پشت سیحون بالای شاش دانسته که اهالی‌اش آن را کاسان می‌نامند.
کاسانی (قاسانی) منسوب به کاسان است که [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد|سمعانی]] آن را شهری ورای رود شاش دانسته است. گاهی کاشانی همه گفته شده است. [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]، قاسان را شهر بزرگی در ترکستان پشت سیحون بالای شاش دانسته که اهالی‌اش آن را کاسان می‌نامند.


==جایگاه علمی و اجتماعی==
==جایگاه علمی و اجتماعی==
کاسانی از علمای بزرگ حنفی در دمشق در زمان سلطان نورالدین محمود بود و ولایت «حلاویه» در حلب را برعهده داشت.
کاسانی از علمای بزرگ حنفی در دمشق در زمان سلطان نورالدین محمود بود و ولایت «حلاویه» در حلب را برعهده داشت.
وی کتاب «بدائع الصنائع في ترتيب الشرائع» را در شرح «تحفة الفقهاء» استادش علاء‌الدین سمرقندی نوشت و بر او عرضه کرد. وی از این موضوع خوشحال شد و دخترش را به نکاح او درآورد و آن کتاب را مهریه او قرار داد؛ لذا چنین گفته‌اند: «شرح تحفته و زوّجه ابنته»<ref>ر.ک: کاسانی حنفی، علاء‌الدین، ج1، صفحه ب</ref>‏.
 
وی کتاب «[[بدائع الصنائع في ترتيب الشرائع]]» را در شرح «[[تحفة الفقهاء]]» استادش [[علاء‌الدین سمرقندی]] نوشت و بر او عرضه کرد. وی از این موضوع خوشحال شد و دخترش را به نکاح او درآورد و آن کتاب را مهریه او قرار داد؛ لذا چنین گفته‌اند: «شرح تحفته و زوّجه ابنته»<ref>ر.ک: کاسانی حنفی، علاء‌الدین، ج1، صفحه ب</ref>‏.


البته برخی ادعای مذکور را نادرست دانسته و گفته‌اند: «مقایسه و بررسی صورت و محتوای هر دو کتاب، نشان می‌دهد که این ادعا نادرست است؛ به‌ویژه آنکه خود مؤلف هم به این نکته اشاره نکرده است»<ref>ر.ک: طارمی، حسن، ج2، ص464</ref>.
البته برخی ادعای مذکور را نادرست دانسته و گفته‌اند: «مقایسه و بررسی صورت و محتوای هر دو کتاب، نشان می‌دهد که این ادعا نادرست است؛ به‌ویژه آنکه خود مؤلف هم به این نکته اشاره نکرده است»<ref>ر.ک: طارمی، حسن، ج2، ص464</ref>.