الرسالة العذراء: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

نوشتار حاضر، به موازین بلاغت و ادوات کتابت اختصاص یافته است<ref>ر.ک: سزگین، فؤاد، ج‏2، ص225</ref> و در حقیقت رساله‌ مهمی در روش و قواعد کتابت برای نویسندگان و منشیان دیوان‌های رسائل (نامه‌نگاری) در قرون گذشته اسلامی بشمار می‌آید<ref>ر.ک: عبدالوهاب، حسن حسنى‏، ج‏2،  ص150</ref>. این رساله در برخی از منابع و بر اساس نظر برخی از محققان، به ادیب بغدادی ابراهیم بن مدبر نسبت داده‌ شده است<ref>ر.ک: عواد، کورکیس، ج‏2، ص324؛ صالحیه، محمد عیسى‏، ج‏5، ص62</ref>، اما محقق اثر بر اساس شواهد و قرائنی، انتساب آن را به ابن مدبر اشتباه قلمداد کرده و آن را متعلق به شیبانی دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص9-15</ref>.

وی در این رساله کاتبان را به اتقان هنر کتابت که بدون شناخت قرآن و سنت پیامبر(ص) میسر نمی‌شود، دعوت نموده است. همچنین کاتبان را به تبحر در دانش لغت عرب، عروض و احاطه به شعر رهنمون شده است. وی به این نکته توجه داده است که کتابت دارای ابزار و ادواتی است و صلاح و فساد کتابت متأثر از آن ابزارها است. وی سپس به قلم و فوائد آن، دوات، خط و انواع آن و به اموری که بایسته‌ است در آغاز نامه‌ها و پایان آنها مورد توجه قرار گیرد و همچنین به لزوم گزینش الفاظ و تعابیر و تدبر در معانی کلام قبل از نوشتن آن و... اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

محقق در پاورقی به اختلاف عبارات متن حاضر با آنچه که در منابع مختلف از آن نقل شده، اشاره نموده و نیز توضیحاتی را در خصوص برخی مطالب کتاب داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص28 و 30</ref>. وی همچنین در مواردی به معرفی شخصیت‌هایی که نامی از آنها در متن آمده پرداخته<ref>ر.ک: همان، ص35</ref> و عبارات مختلفی را که بر متن افزوده با علامت ] [ مشخص کرده است<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>.