۱۰۶٬۸۹۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''نور العين في مشهد الحسين رضي‌الله عنه''' کتاب فوق منسوب است به ابواسحاق اسفرایینى (متوفای 417 یا 418ق)، از عالمان بزرگ شافعى واز اصحاب ابوالحسن اشعرى و معاصر صاحب بن عبّاد. | '''نور العين في مشهد الحسين رضي‌الله عنه''' کتاب فوق منسوب است به [[اس‍ف‍راي‍ن‍ي، اب‍راه‍ي‍م بن محمد|ابواسحاق اسفرایینى]] (متوفای 417 یا 418ق)، از عالمان بزرگ شافعى واز اصحاب [[ابوالحسن اشعرى]] و معاصر [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عبّاد]]. | ||
نویسنده در آغاز کتاب گفته است عنوان آن را نورالعین فى مشهد الحسین نهادم؛ امّا در صفحۀ عنوان کتاب | نویسنده در آغاز کتاب گفته است عنوان آن را نورالعین فى مشهد الحسین نهادم؛ امّا در صفحۀ عنوان کتاب | ||
«کرم الله وجهه» و در روی جلد (علیه‌السلام) بدان اضافه شده است. متن کتاب در صفحۀ ١١٥ به پایان مى‌رسد و پس از آن کتابى با عنوان قرة العین فى اخذ ثار الحسین، از عبدالله بن محمد، چاپ شده است. | «کرم الله وجهه» و در روی جلد (علیه‌السلام) بدان اضافه شده است. متن کتاب در صفحۀ ١١٥ به پایان مى‌رسد و پس از آن کتابى با عنوان قرة العین فى اخذ ثار الحسین، از عبدالله بن محمد، چاپ شده است. | ||
از محتوای این کتاب چنین بر می‌آید که از آثار قرن چهارم نیست. همان‌گونه که اسماعیل | از محتوای این کتاب چنین بر می‌آید که از آثار قرن چهارم نیست. همان‌گونه که [[بغدادی، اسماعیل|اسماعیل پاشا]] در [[هدية العارفين، أسماء المؤلفين و آثار المصنفين|هدیةالعارفین]] (ج١، ص٨) گفته این کتاب منسوب به اسفرایینى است. | ||
همچنین سیّد عبدالعزیز طباطبائى در اهل‌البیت علیهم‌السّلام فى المکتبة العربیّة(ص655)گفته است: «واظن [أن] الکتاب منحول منسوب، فاسلوبه لا یلائم مصنفات القرن الرابع.» | همچنین [[طباطبایی، سید عبدالعزیز|سیّد عبدالعزیز طباطبائى]] در اهل‌البیت علیهم‌السّلام فى المکتبة العربیّة(ص655)گفته است: «واظن [أن] الکتاب منحول منسوب، فاسلوبه لا یلائم مصنفات القرن الرابع.» | ||
نورالعین کتابى است تاریخى وکمابیش روائى دربارۀ قیام و شهادت امام حسین-ع-ورخدادهاى بعد از آن. روایات کتاب بدون سند وبا تعبیر «قال الرّاوى» ذکر شده و محتوای آن به چند فصل یا باب تقسیم‌بندى نشده است. مطالب کتاب چنان تنظیم شده که به یک داستان شبیه است و خوشخوان و عامّه‌پسند است. در لابلاى کتاب مطالب ضعیف و سخیف و خرافات فراوان یافت مى‌شود. | نورالعین کتابى است تاریخى وکمابیش روائى دربارۀ قیام و شهادت امام حسین-ع-ورخدادهاى بعد از آن. روایات کتاب بدون سند وبا تعبیر «قال الرّاوى» ذکر شده و محتوای آن به چند فصل یا باب تقسیم‌بندى نشده است. مطالب کتاب چنان تنظیم شده که به یک داستان شبیه است و خوشخوان و عامّه‌پسند است. در لابلاى کتاب مطالب ضعیف و سخیف و خرافات فراوان یافت مى‌شود. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
در جای دیگری گفته شده است لشکر مخالف به امام حسین گفت: «نقتلک بغضاً منّا لابیک.) (ص۶٥). | در جای دیگری گفته شده است لشکر مخالف به امام حسین گفت: «نقتلک بغضاً منّا لابیک.) (ص۶٥). | ||
همچنین گفته شده است که چون سر امام حسین بریده وبر نیزه زده شد، لشکر مخالف سه تکبیر گفت: «کبَر العسکر ثلاث تکبیرات». (ص69). تابش نورى مستقیم از سر امام حسین به طرف آسمان (ص ٧۶)، دگرگونیهای در نظام آفرینش پس از | همچنین گفته شده است که چون سر امام حسین بریده وبر نیزه زده شد، لشکر مخالف سه تکبیر گفت: «کبَر العسکر ثلاث تکبیرات». (ص69). تابش نورى مستقیم از سر امام حسین به طرف آسمان(ص ٧۶)، دگرگونیهای در نظام آفرینش پس از شھادت امام (ص١٠۴)، و بازگشت اهل بیت آن حضرت در بیستم صفر به کربلا و ملاقات با جابر بن عبدالله انصاری و عزاداری آنان در کربلا(ص٩٩)، از دیگر مطالب قابل توجه کتاب است. | ||
شھادت امام (ص١٠۴)، و بازگشت اهل بیت آن حضرت در بیستم صفر به کربلا و ملاقات با جابر بن عبدالله انصاری و عزاداری آنان در کربلا(ص٩٩)، از دیگر مطالب قابل توجه کتاب است. | |||
برای شناخت نسخه‌های خطّی و چاپهای این کتاب و منابع زندگینامۀ نویسندۀ آن رجوع شود به: سیّد عبدالعزیز طباطبائى. اهل‌البیت علیهم‌السّلام فى المکتبة العربیة.(چاپ‌اول: قم، مؤسسة آل‌البیت علیهم‌السلام لاحیاء التراث، 1417ق). (ص654۔ 655) <ref> اسفندیاری، محمد، ص64-65</ref> | برای شناخت نسخه‌های خطّی و چاپهای این کتاب و منابع زندگینامۀ نویسندۀ آن رجوع شود به: [[طباطبایی، سید عبدالعزیز|سیّد عبدالعزیز طباطبائى]]. اهل‌البیت علیهم‌السّلام فى المکتبة العربیة.(چاپ‌اول: قم، مؤسسة آل‌البیت علیهم‌السلام لاحیاء التراث، 1417ق). (ص654۔ 655) <ref> اسفندیاری، محمد، ص64-65</ref> | ||