رسائل العشاق و وسائل المشتاق: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب پیش رو که نویسنده آن را در عهد سلاطین خوارزمشاهی پدید آورده، نتیجه‌ی بررسی هایی است که از اوایل دهه‌ی نود خورشیدی آغاز شد. این کتاب علاوه بر ارزش‌های متعدد و متنوع آن، گنجینه‌ای از اشعار و سروده‌های کهن فارسی است که دلیل اصلی توجه نگارنده به آن، در واقع همین وجه بوده است. امید است در آینده بتوان در مطالعات شعرشناسی به این مأخذ کهن و کم نظیر - که آینه‌ای از وضعیت شعر فارسی در خراسان بزرگ پیش از هجمه‌ی مغولان به این خطه است - توجه بیشتری نشان داد و آن را از منظرهای گوناگون، از جمله مطالعه در وضعیت ادب منظوم در ادواری چون سامانی، غزنوی اول، سلجوقی، غزنوی دوم و خورزمشاهی، و همچنین مطالعات رباعی شناسی و جز آن، به دقت بررسی نمود. این اثر به عنوان کهن ترین اثر بر جای مانده در موضوع نامه نگاری عاشقانه به زبان فارسی؛ حاوی یکصد نامه در بیان احوال عاشق و معشوق و وقایع میان ایشان است که در قالب یک آئین نامه یا «ترسل نامه» در کنار هم عرضه شده است. بهره گیری نویسنده از سروده‌های بسیار، به منظور تأثیرگذاری بیشتر و عمق بخشی بر نوشته‌ی خویش است.<ref> [https://historylib.com/books/2649 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>