حکم الفصوص و حکم الفتوحات: تفاوت میان نسخه‌ها

وی پس از مقدمه، فصلی را به پاسخ گویی از این إشکال که اگر کشف واقع نما بود و ما را به علم صحیح می‌رساند لازمه‌اش عدم اختلاف بین مکاشفین بود و التالی باطل فالمقدم مثله، إختصاص داده است و بحث علم فکری و کشفی را که در مقدمه آورده بود به کمال می‌رساند.

شارح پس از اتمام شرح دو فص نام برده، خاتمه‌ای نوشته است و از تاریخ اتمام این اثر در بیستم رمضان 940 ق سخن گفته و نگاشتن این خاتمه مشعر به آن است که خود قصد شرح نویسی بر تمام فصوص را نداشته و برای این دو فص جایگاه ویژهای قائل بوده چنانکه در وصف آن دو می‌گوید: الفصین اللذین کالزهراوین للفصوص<ref>همان، ص547</ref> (این دو فص مانند شکوفه فصوص هستند) و یا  عمر خویش را کوتاه تر از نوشتن یک دوره شرح می‌دانسته؛ البته در این وادی احتمالات بسیار است.