۱۰۶٬۴۵۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ی ' به 'ه‌ی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تاریخ تئاتر ایران''' اثر ویلم فلور، مترجم علیرضا براتی مقدم؛ با ظهور انقلاب مشروطه در سال 1906، تئاتر مدرن جان | '''تاریخ تئاتر ایران''' اثر ویلم فلور، مترجم علیرضا براتی مقدم؛ با ظهور انقلاب مشروطه در سال 1906، تئاتر مدرن جان تازه‌ای گرفت. این اعتقاد وجود داشت که تئاتر یکی از ابزارهای انتشار اصلاح طلبی افکار مشروطه در میان توده های مردم است. اصلاح طلبان می خواستند آرزوهای آزادی سیاسی و دیگر آرمان هایشان را از طریق تئاتر بیان کنند. نمایشنامه های زیادی به وسیله‌ی گروه های تازه تأسیس تئاتر منتشر شد و تئاترهای زیادی اجرا شد. این کتاب تاریخ متنوع راه‌های بیان نمایش و چگونگی، مکان و اشخاص مجری آن در ایران را توضیح می‌دهد. | ||
==ساختار و گزارش محتوا== | ==ساختار و گزارش محتوا== | ||
با ظهور انقلاب مشروطه در سال 1906، تئاتر مدرن جان | با ظهور انقلاب مشروطه در سال 1906، تئاتر مدرن جان تازه‌ای گرفت. این اعتقاد وجود داشت که تئاتر یکی از ابزارهای انتشار اصلاح طلبی افکار مشروطه در میان توده های مردم است. اصلاح طلبان می خواستند آرزوهای آزادی سیاسی و دیگر آرمان هایشان را از طریق تئاتر بیان کنند. نمایشنامه های زیادی به وسیله‌ی گروه های تازه تأسیس تئاتر منتشر شد و تئاترهای زیادی اجرا شد. این کتاب تاریخ متنوع راه‌های بیان نمایش و چگونگی، مکان و اشخاص مجری آن در ایران را توضیح می‌دهد که به زبان انگلیسی به قلم یک ایران‌شناس مشهور نوشته شده است. او بررسی هنر نمایش در ایران را از پیش از اسلام آغاز می‌کند و قرون نخستین اسلامی، دوره‌ی تیموریان، دوره‌ی صفویان، دوره‌ی قاجاریان، دوره‌ی پهلوی تا زمان معاصر را بررسی می‌کند. این کتاب دارای دیباچه، شش فصل، دو بخش ضمیمه و نیز کتاب‌شناسی و نمایه است. فصل‌های کتاب بنا به تاریخ آن‌ها به پیش‌می‌رود: | ||
فصل اول: نمایش بدیهه گویی خنده آور- در این فصل بداهه پردازی و نمایش کمیک و کمدی مورد بررسی واقع شده است. به نظر نویسنده وجه تمایز تئاتر ایرانی از اروپایی متکی نبودن بر متن آن است. همچنین این فصل به بازیگران یا سرگرم‌کننده‌ها، بقال بازی و بازی‌های زنانه اشاره می‌کند. | فصل اول: نمایش بدیهه گویی خنده آور- در این فصل بداهه پردازی و نمایش کمیک و کمدی مورد بررسی واقع شده است. به نظر نویسنده وجه تمایز تئاتر ایرانی از اروپایی متکی نبودن بر متن آن است. همچنین این فصل به بازیگران یا سرگرم‌کننده‌ها، بقال بازی و بازی‌های زنانه اشاره می‌کند. | ||