قاضی عیاض، عیاض بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از کودکی به دقت و هوش و فراست معروف بود و به آموختن علم و حفظ قرآن و حدیث  و فقه مبادرت ورزید. به طوری که وقتی استادش ابوالولید بن رشد وی را دید از هوش و ذکاوت وی متعجّب شد. در وصفش گفته‌اند زمانی که وی کتابی را یک بار مطالعه می کرد تمام نکات آن را به خاطر می سپرد. تذکره نویسان او  را به سبب خشوع در نماز و بیان نیکو، حلم و تواضع و عفت ستوده‌اند.  در سی سالگی با هدف کسب علم به مسافرت پرداخت و به قرطبه رفت.  و در طول هشت ماه از علمای آن جا اخذ حدیث کرد. سپس به مرسیه رفت و با ابوعلی صدفی ملاقات کرد و از وی نیز اخذ حدیث کرد و اجازه نقل حدیث گرفت. همچنین با ابوعلی جیانی غسانی و ابوعبدالله مازری که از اولین شراح صحیح مسلم به شمار می‌رود، مکاتبه کرده و از آن‌ها نیز اجازه نقل حدیث گرفت. سپس به سبت<ref>شهری است نزدیک جبل الطارق</ref> برگشت و بقیه عمرش را در آن جا به تدریس و مناظره و ضبط کتب و تصحیح آن‌ها گذراند  تا اینکه قاضی و از علمای مبرز شهر خود شد<ref>ر.ک: بخاری، بکر بن محمد، صص 84-85</ref>

مذهب کلامی اش، اشعری است و این را می‌توان از آثار کلامی او، فهمید. اما از حیث فقهی، وی پیرو مذهب مالکی است و از شیوخ مذهب مالکی درس فرا گرفته و کتب مذهب مالکی را تدریس و ضبط کرده است. سال وفات وی را 544.ق به علت بیماری ذکر کرده‌اند<ref>بخاری، بکر بن محمد، صص87-91</ref>.