دیوان ازرقی هروی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍ع‍ی‍ل‌' به 'ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍ماع‍ی‍ل‌'
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(')
جز (جایگزینی متن - 'ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍ع‍ی‍ل‌' به 'ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍ماع‍ی‍ل‌')
 
خط ۵: خط ۵:
| پدیدآورندگان
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍ع‍ی‍ل‌]] (نويسنده)
[[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍ماع‍ی‍ل‌]] (نويسنده)
[[نفیسی، سعید]] (مصحح)
[[نفیسی، سعید]] (مصحح)
[[نفیسی، سعید]] (مقدمه‌نويس)
[[نفیسی، سعید]] (مقدمه‌نويس)
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''دیوان ازرقی هروی'''، مجموعه اشعار [[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍ع‍ی‍ل‌|ابوبکر زین‌الدین (یا افضل‌الدین) بن اسماعیل وراق ازرقی هروی]]، از شعرای سده 5ق/11م، است که با تصحیح، مقابله و مقدمه [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]]، منتشر شده است.
'''دیوان ازرقی هروی'''، مجموعه اشعار [[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍ماع‍ی‍ل‌|ابوبکر زین‌الدین (یا افضل‌الدین) بن اسماعیل وراق ازرقی هروی]]، از شعرای سده 5ق/11م، است که با تصحیح، مقابله و مقدمه [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]]، منتشر شده است.


شعر [[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍ع‍ی‍ل‌|ازرقی]] برخودار از شاخصه‌های شایع در سبک خراسانی‌ است، اما ازآنجاکه‌ در عین پیروی از سبک خراسانی، ابتکاراتی نیز داشته است، او را‌ به‌ سبب‌ آوردن تشبیهات فراوان خیالی و وهمی از کسانی می‌دانند که در تغییر سبک مذکور مؤثر‌ بوده‌ است<ref>ر.ک: امامی، نصرالله؛ خلوصی، محمدتقی، ص2</ref>.
شعر [[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍ماع‍ی‍ل‌|ازرقی]] برخودار از شاخصه‌های شایع در سبک خراسانی‌ است، اما ازآنجاکه‌ در عین پیروی از سبک خراسانی، ابتکاراتی نیز داشته است، او را‌ به‌ سبب‌ آوردن تشبیهات فراوان خیالی و وهمی از کسانی می‌دانند که در تغییر سبک مذکور مؤثر‌ بوده‌ است<ref>ر.ک: امامی، نصرالله؛ خلوصی، محمدتقی، ص2</ref>.


عمده‌ترین عناصر سبک خراسانی در شعر ازرقی، شامل آوردن جمع‌ الجمع‌، اشباع حرکت، کاربرد کجا به معنی که، کاربرد «مر» قبل از مفعول و نیز‌ استعمال‌ باختر‌ به‌جای خاور (در بعضی موارد) و تشدید مخفف است:
عمده‌ترین عناصر سبک خراسانی در شعر ازرقی، شامل آوردن جمع‌ الجمع‌، اشباع حرکت، کاربرد کجا به معنی که، کاربرد «مر» قبل از مفعول و نیز‌ استعمال‌ باختر‌ به‌جای خاور (در بعضی موارد) و تشدید مخفف است:
خط ۳۴: خط ۳۴:
{{ب|''کجا خیال و کف تو ببیند اندر‌ خواب''|2=''شعاع دیده آن کیمیای زر گردد''<ref>ر.ک: همان</ref>}}
{{ب|''کجا خیال و کف تو ببیند اندر‌ خواب''|2=''شعاع دیده آن کیمیای زر گردد''<ref>ر.ک: همان</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
[[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍ع‍ی‍ل‌|ازرقی]] در قصیده‌سرایی، پیرو عنصری است و شیوه کلی بیان وی در قصیده، برخوردار‌ از‌ لحنی‌ حماسی و گاه تغزلی است؛ همچنان‌که در تشبیب قصاید و در قصاید کوتاه‌ خود‌ نیز به شیوه تغزلی فرخی توجه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص3</ref>.
[[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍ماع‍ی‍ل‌|ازرقی]] در قصیده‌سرایی، پیرو عنصری است و شیوه کلی بیان وی در قصیده، برخوردار‌ از‌ لحنی‌ حماسی و گاه تغزلی است؛ همچنان‌که در تشبیب قصاید و در قصاید کوتاه‌ خود‌ نیز به شیوه تغزلی فرخی توجه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص3</ref>.


یکی از تذکره‌نویسان متأخر در همین باره‌ می‌نویسد‌ که در مدیحه‌های او، هیبت و شجاعت ممدوح بر موضوعات دیگر مدحی‌ غلبه‌ دارد. دقت و باریک‌اندیشی او در مضمون‌، مقدمه‌ خارج‌ شدن شعر را از سبک خراسانی نشان‌ می‌دهد‌ و اگرچه ظاهر قصیده‌اش از حیث وزن و ردیف، تحولی را در اسلوب شعر‌ فارسی‌ نشان نمی‌دهد و حتی از معاصران‌ خود‌ در این‌‌باره‌ به‌ شعر متقدمان نزدیک‌تر است، ولی به‌لحاظ فکر‌ و دقت‌ در مضمون و دورپروازی‌های تخیلی، زمینه سبک به اصطلاح عراقی در سخنش‌ آشکار است‌<ref>ر.ک: همان</ref>.
یکی از تذکره‌نویسان متأخر در همین باره‌ می‌نویسد‌ که در مدیحه‌های او، هیبت و شجاعت ممدوح بر موضوعات دیگر مدحی‌ غلبه‌ دارد. دقت و باریک‌اندیشی او در مضمون‌، مقدمه‌ خارج‌ شدن شعر را از سبک خراسانی نشان‌ می‌دهد‌ و اگرچه ظاهر قصیده‌اش از حیث وزن و ردیف، تحولی را در اسلوب شعر‌ فارسی‌ نشان نمی‌دهد و حتی از معاصران‌ خود‌ در این‌‌باره‌ به‌ شعر متقدمان نزدیک‌تر است، ولی به‌لحاظ فکر‌ و دقت‌ در مضمون و دورپروازی‌های تخیلی، زمینه سبک به اصطلاح عراقی در سخنش‌ آشکار است‌<ref>ر.ک: همان</ref>.


مهم‌ترین امتیاز سبکی‌ [[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍ع‍ی‍ل‌|ازرقی]]، آوردن تشبیهات تخیلی‌ و اغراق‌ در تشبیه است. در این‌باره،‌ گفته‌ می‌شود که شاعران دوره سامانی و نیمه اول قرن پنجم، می‌کوشیدند تا در برابر‌ هر‌ پدیده حسی و طبیعی، تصویرهایی عینی‌ و مشابه‌ آن را‌ بیاورند، اما او‌ می‌کوشد‌ تا هرچیز را‌ از‌ آنچه هست، حتی در تشبیه وسیع‌تر و نیرومند و پررنگ‌تر کند:
مهم‌ترین امتیاز سبکی‌ [[ازرق‍ی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ اس‍ماع‍ی‍ل‌|ازرقی]]، آوردن تشبیهات تخیلی‌ و اغراق‌ در تشبیه است. در این‌باره،‌ گفته‌ می‌شود که شاعران دوره سامانی و نیمه اول قرن پنجم، می‌کوشیدند تا در برابر‌ هر‌ پدیده حسی و طبیعی، تصویرهایی عینی‌ و مشابه‌ آن را‌ بیاورند، اما او‌ می‌کوشد‌ تا هرچیز را‌ از‌ آنچه هست، حتی در تشبیه وسیع‌تر و نیرومند و پررنگ‌تر کند:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|''آن می ‌که گر ز دور‌ بداری‌ ز عکس آن''|2=''شنگرف سوده گردد مغز‌ اندر‌ استخوان''<ref>ر.ک: همان</ref>}}
{{ب|''آن می ‌که گر ز دور‌ بداری‌ ز عکس آن''|2=''شنگرف سوده گردد مغز‌ اندر‌ استخوان''<ref>ر.ک: همان</ref>}}