۱۰۶٬۳۶۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'س الدین' به 'س‌الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
دوره تحصیلات دبیرستانی را در سال ۱۹۳۴ به پایان برد. سپس در «دانشگاه لکهنو» در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت و در ۱۹۳۹م لیسانس گرفت. سپس در همان دانشگاه ادامه تحصیل داد و در ۱۹۴۵ با ارائه رساله خود تحت عنوان «احوال و آثار ظهوری تَرشیزی» با راهنمایی پروفسور حسن رضوی به درجه دکتری در ادبیات نایل آمد و در سال 1950 به‌عنوان استادیار، در دانشگاه لکهنو به کار مشغول شد. | دوره تحصیلات دبیرستانی را در سال ۱۹۳۴ به پایان برد. سپس در «دانشگاه لکهنو» در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت و در ۱۹۳۹م لیسانس گرفت. سپس در همان دانشگاه ادامه تحصیل داد و در ۱۹۴۵ با ارائه رساله خود تحت عنوان «احوال و آثار ظهوری تَرشیزی» با راهنمایی پروفسور [[حسن رضوی]] به درجه دکتری در ادبیات نایل آمد و در سال 1950 به‌عنوان استادیار، در دانشگاه لکهنو به کار مشغول شد. | ||
در سال 1950 با گذراندن رساله‌ای تحت عنوان «شعرای فارسی‌زبان عصر عادل شاه»، به مدرک فوق دکتری در ادبیات فارسی دست یافت و در بین سال‌های 56-1955 برای تکمیل مطالعات خود، به ایران سفر نمود و از محضر استادانی چون سعید | در سال 1950 با گذراندن رساله‌ای تحت عنوان «شعرای فارسی‌زبان عصر عادل شاه»، به مدرک فوق دکتری در ادبیات فارسی دست یافت و در بین سال‌های 56-1955 برای تکمیل مطالعات خود، به ایران سفر نمود و از محضر استادانی چون [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]]، [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بدیع‌الزمان فروزانفر]]، [[صفا، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله صفا]]، [[خانلری، پرویز|پرویز ناتل خانلری]] و محمد معین بهره‌ها برد. | ||
وی پس از بازگشت به هند، به استخدام دانشگاه علیگر درآمد و سال‌ها ریاست بخش زبان فارسی و دانشکده ادبیات را برعهده داشت و سرانجام در سال 1977 بازنشسته شد<ref>ر.ک: مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب</ref>. | وی پس از بازگشت به هند، به استخدام دانشگاه علیگر درآمد و سال‌ها ریاست بخش زبان فارسی و دانشکده ادبیات را برعهده داشت و سرانجام در سال 1977 بازنشسته شد<ref>ر.ک: مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب</ref>. | ||