صحیفه جعفری (شرح احوال امامزاده ابوجعفر عریضی در یزد): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سده ی ' به 'سده‌ی '
جز (جایگزینی متن - 'کتابخانه ی ' به 'کتابخانه‌ی ')
جز (جایگزینی متن - 'سده ی ' به 'سده‌ی ')
خط ۳۷: خط ۳۷:
ولایت یزد نیز در مقاطع مختلف تاریخ دوره‌ی اسلامی به لحاظ جذب طیف هایی از سادات علوی جایگاه برجسته ای دارد. در این میان، امامزاده ابوجعفر محمد بن علی بن عبیدالله بن احمد شعرانی بن علی عریضی بن امام صادق(ع) که در افواه مردم یزد مشهوربه امامزاده جعفر است، بزرگترین امامزاده ی یزد به شمار می‌رود. چنان که برخی از مشاهیر سادات یزد چون سید رکن الدین یزدی (متوفی 732ق) و فرزندش سید شمس الدین (متوفی 733) از نوادگان وی بوده اند. اهمیت این امامزاده موجب شد تا تواریخ یزد هر یک جزئی از مطالب خود را به شرح احوال وی و مزارش  اختصاص دهند. در میان پژوهندگان دوره‌ی معاصر نیز بسیاری از اساتید و بزرگان به پژوهش و تألیف آثاری در این باب دست یازیده اند.  
ولایت یزد نیز در مقاطع مختلف تاریخ دوره‌ی اسلامی به لحاظ جذب طیف هایی از سادات علوی جایگاه برجسته ای دارد. در این میان، امامزاده ابوجعفر محمد بن علی بن عبیدالله بن احمد شعرانی بن علی عریضی بن امام صادق(ع) که در افواه مردم یزد مشهوربه امامزاده جعفر است، بزرگترین امامزاده ی یزد به شمار می‌رود. چنان که برخی از مشاهیر سادات یزد چون سید رکن الدین یزدی (متوفی 732ق) و فرزندش سید شمس الدین (متوفی 733) از نوادگان وی بوده اند. اهمیت این امامزاده موجب شد تا تواریخ یزد هر یک جزئی از مطالب خود را به شرح احوال وی و مزارش  اختصاص دهند. در میان پژوهندگان دوره‌ی معاصر نیز بسیاری از اساتید و بزرگان به پژوهش و تألیف آثاری در این باب دست یازیده اند.  


اثری که اکنون در صدد معرفی آن هستیم جزئی از یک مجموعه‌ی خطی متعلق به کتابخانه‌ی مجلس شورای اسلامی به شماره ی 8867 می باشد. نسخه ی مذکور، مجموعه‌ی اوراق و رسایل پراکنده ای با کتابت‌های مختلف مربوط به سده های دهم تا سیزدهم هجری بوده که به صورت یک جلد کتاب خطی صحافی شده و درسال 1344 هجری شمسی توسط کتابخانه‌ی مجلس از مرحوم سید محمد مشکوة ابتیاع شده است. هجدهمین جزء از نسخه ی مزبور متضمن رساله ای کوچک موسوم به صحیفه ی جعفری در احوال امامزاده ابوجعفر یزد در پنج صحیفه است. این رساله به خط نسخ تحریری بد و بسیار مغلوط با سطوری متفاوت، در حدود اواخر سده ی دهم یا اوایل سده ی یازدهم هجری استنساخ شده است. استنساخ این نسخه علی رغم آن که ظاهرا بیش از چند دهه با تاریخ تألیف فاصله ندارد، لکن با توجه به دامنه ی اغلاط فراوان آن باید دست کم با دو یا چند واسطه نسبت به نسخه ی اصلی صورت گرفته باشد و یا آن که به دلایلی سهوهای زیادی در استنساخ آن به بار آمده باشد. رساله ی مزبور در روزگار شاه طهماسب صفوی (984-930ق) به سال 962 توسط شخصی از سادات نوربخش به نام محمد بن ناصرالحق بن سعد الحق بن محمد حسینی کاظمی تألیف شده است.<ref> [https://historylib.com/books/2515 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>
اثری که اکنون در صدد معرفی آن هستیم جزئی از یک مجموعه‌ی خطی متعلق به کتابخانه‌ی مجلس شورای اسلامی به شماره ی 8867 می باشد. نسخه ی مذکور، مجموعه‌ی اوراق و رسایل پراکنده ای با کتابت‌های مختلف مربوط به سده های دهم تا سیزدهم هجری بوده که به صورت یک جلد کتاب خطی صحافی شده و درسال 1344 هجری شمسی توسط کتابخانه‌ی مجلس از مرحوم سید محمد مشکوة ابتیاع شده است. هجدهمین جزء از نسخه ی مزبور متضمن رساله ای کوچک موسوم به صحیفه ی جعفری در احوال امامزاده ابوجعفر یزد در پنج صحیفه است. این رساله به خط نسخ تحریری بد و بسیار مغلوط با سطوری متفاوت، در حدود اواخر سده‌ی دهم یا اوایل سده‌ی یازدهم هجری استنساخ شده است. استنساخ این نسخه علی رغم آن که ظاهرا بیش از چند دهه با تاریخ تألیف فاصله ندارد، لکن با توجه به دامنه ی اغلاط فراوان آن باید دست کم با دو یا چند واسطه نسبت به نسخه ی اصلی صورت گرفته باشد و یا آن که به دلایلی سهوهای زیادی در استنساخ آن به بار آمده باشد. رساله ی مزبور در روزگار شاه طهماسب صفوی (984-930ق) به سال 962 توسط شخصی از سادات نوربخش به نام محمد بن ناصرالحق بن سعد الحق بن محمد حسینی کاظمی تألیف شده است.<ref> [https://historylib.com/books/2515 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>


==پانويس ==
==پانويس ==