۱۴۶٬۹۰۹
ویرایش
تأویلات باطنی در شهود معنوی رنگ و نور (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۶
، ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴جایگزینی متن - 'مسئله ی ' به 'مسئلهی '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مسئله ی ' به 'مسئلهی ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در ذیل شماره 2 که عنوان تقاضای نگارش مطرح شده انگیزهی نوشتن این رساله مطرح شده است، چنانکه از متن آن معلوم است شخصی به نام شیخ شهابالدّین که هویّت او کاملاً معلوم نیست از شیخ تقاضای نوشتن این رساله را میکند، ولی از القابی که در همان ابتدا به این فرد نسبت داده میشود حکایت از آن دارد که وی در آن زمان شناخته شده و فرد بزرگی محسوب میشده است. این او بوده که از [[سیّد محمّد نوربخش]] تقاضا کرده تا مطالبی یا کتاب و رسالهای در باره ی نور بنویسد، و عزیز بودن خاطر وی سبب نوشتن همین رساله شده است. | در ذیل شماره 2 که عنوان تقاضای نگارش مطرح شده انگیزهی نوشتن این رساله مطرح شده است، چنانکه از متن آن معلوم است شخصی به نام شیخ شهابالدّین که هویّت او کاملاً معلوم نیست از شیخ تقاضای نوشتن این رساله را میکند، ولی از القابی که در همان ابتدا به این فرد نسبت داده میشود حکایت از آن دارد که وی در آن زمان شناخته شده و فرد بزرگی محسوب میشده است. این او بوده که از [[سیّد محمّد نوربخش]] تقاضا کرده تا مطالبی یا کتاب و رسالهای در باره ی نور بنویسد، و عزیز بودن خاطر وی سبب نوشتن همین رساله شده است. | ||
کتاب حاضر از ابتدای شرح تا صفحه 133 به نوعی مستقیماً با نور سر و کار دارد بدین معنا که نور از دیدگاه عرفان و غلسفه معنا و تفسیر میشود، نور همتا و همراه علم تعریف میگردد، از تعیّن اوّل و ثانی در عرفان نظری سخن به میان میآید و نور و روشنایی را در فلک شناسی مورد بحث قرار میدهد. از آن پس بخش اصلی کتاب که تأویلات است در ارتباط با رؤیت و دیدنی ها مطرح میشود و طبق اطوار سبعهی معنوی که در مکتب کبرویه توسّط کسانی به مانند [[نجمالدّین کبری]]، [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجمالدّین رای]]، [[اسفراینی، عبدالرحمن بن محمد|نورالدّین اسفراینی]] و به ویژه [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدّوله سمنانی]] مطرح میشود بحث تطویلی مستمر مییابد به نوعی که هر بحث با متفرّعات آن ذیل اطوار واقع میشود و اطوار نیز با شماره از یک تا هفت را در بر میگیرد. بحث کتاب با | کتاب حاضر از ابتدای شرح تا صفحه 133 به نوعی مستقیماً با نور سر و کار دارد بدین معنا که نور از دیدگاه عرفان و غلسفه معنا و تفسیر میشود، نور همتا و همراه علم تعریف میگردد، از تعیّن اوّل و ثانی در عرفان نظری سخن به میان میآید و نور و روشنایی را در فلک شناسی مورد بحث قرار میدهد. از آن پس بخش اصلی کتاب که تأویلات است در ارتباط با رؤیت و دیدنی ها مطرح میشود و طبق اطوار سبعهی معنوی که در مکتب کبرویه توسّط کسانی به مانند [[نجمالدّین کبری]]، [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجمالدّین رای]]، [[اسفراینی، عبدالرحمن بن محمد|نورالدّین اسفراینی]] و به ویژه [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدّوله سمنانی]] مطرح میشود بحث تطویلی مستمر مییابد به نوعی که هر بحث با متفرّعات آن ذیل اطوار واقع میشود و اطوار نیز با شماره از یک تا هفت را در بر میگیرد. بحث کتاب با مسئلهی حشر اجساد و با استناد به ماجرای عزیر نبی و ماجرای چهار مرغ خلیل در ذیل شماره 51 به پایان میرسد و در انتها نیز کتابشناسی و نمایه را میتوانیم شاهد باشیم. | ||