۱۰۶٬۲۵۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'فصل ها' به 'فصل‌ها'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ن ها' به 'ن‌ها') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فصل ها' به 'فصل‌ها') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''اصول و روشها در نظام تربيتى اسلام'''، تألیف [[مرتضوی، سید محمد|سید محمد مرتضوی]] است. که نبود تصويرى روشن از تربيت و بويژه تربيت اسلامى و ناآشنايى پدران و مادران و مربيان با اصول و روش هاى اجراى تربيت دلخواه، وی را واداشته است تا دست به نگارش ببرد و در راه زدودن کاستيها گامى بردارد(ص 11 و 12).اينک چکيدۀ | '''اصول و روشها در نظام تربيتى اسلام'''، تألیف [[مرتضوی، سید محمد|سید محمد مرتضوی]] است. که نبود تصويرى روشن از تربيت و بويژه تربيت اسلامى و ناآشنايى پدران و مادران و مربيان با اصول و روش هاى اجراى تربيت دلخواه، وی را واداشته است تا دست به نگارش ببرد و در راه زدودن کاستيها گامى بردارد(ص 11 و 12).اينک چکيدۀ فصل‌هاى چهارگانۀ کتاب: | ||
فصل اول.مباحث مقدماتى: در اين فصل نخست واژگان و تعبير هاى اصل، روش، نظام، نظام تربيتى اسلام، موارد پرهيز، موارد کاربرد و پيامدها را تعريف مى‌کند.آنگاه با برشماردن ويژگي هاى تعريف خوب، تربيت اسلامى را تعريف مى‌کند.عناصر آن را برمى‌شمارد.از جنبه هاى نفى و اثبات آن مى‌گويد. رابطۀ اخلاق و تربيت را مى‌آورد.به ضرورت تربيت اشاره مى‌کند.به امکان تربيت مى‌پردازد و در تحليل ديدگاه منکران آن از دو آبشخور جامعه‌شناختى و برداشت‌هاى غلط دينى آن ياد مى‌کند.امکانش را از زبان آيات، روايات، دانشمندان و تجربۀ کار تربيتى بازمى‌گويد و دشوارى تربيت و عوامل آن را يادآور مى‌شود.سپس در شرح موضوع تربيت اسلامى، به بعد مادى و معنوى انسان اشاره مى‌کند و مى‌آورد که موضوع تربيت اسلامى نفس انسان است و قابليت هاى نفس را برمى‌شمارد از آثار نفس تزکيه شده مى‌گويد و آثار نفس تزکيه نشده را گوشزد مى‌کند و با شرح و شمارۀ محدوديت هاى نفس، به فصل دوم مى‌رود. | فصل اول.مباحث مقدماتى: در اين فصل نخست واژگان و تعبير هاى اصل، روش، نظام، نظام تربيتى اسلام، موارد پرهيز، موارد کاربرد و پيامدها را تعريف مى‌کند.آنگاه با برشماردن ويژگي هاى تعريف خوب، تربيت اسلامى را تعريف مى‌کند.عناصر آن را برمى‌شمارد.از جنبه هاى نفى و اثبات آن مى‌گويد. رابطۀ اخلاق و تربيت را مى‌آورد.به ضرورت تربيت اشاره مى‌کند.به امکان تربيت مى‌پردازد و در تحليل ديدگاه منکران آن از دو آبشخور جامعه‌شناختى و برداشت‌هاى غلط دينى آن ياد مى‌کند.امکانش را از زبان آيات، روايات، دانشمندان و تجربۀ کار تربيتى بازمى‌گويد و دشوارى تربيت و عوامل آن را يادآور مى‌شود.سپس در شرح موضوع تربيت اسلامى، به بعد مادى و معنوى انسان اشاره مى‌کند و مى‌آورد که موضوع تربيت اسلامى نفس انسان است و قابليت هاى نفس را برمى‌شمارد از آثار نفس تزکيه شده مى‌گويد و آثار نفس تزکيه نشده را گوشزد مى‌کند و با شرح و شمارۀ محدوديت هاى نفس، به فصل دوم مى‌رود. | ||