الأمر و النهي على معنى الشافعي: تفاوت میان نسخه‌ها

'''الأمر و النهي على معنى الشافعي'''، تألیف اصولی و فقیه شافعی قرن سوم قمری، [[ابوابراهیم اسماعیل بن یحیی مُزَنی]] (175- 264ق)، رساله‌ای مختصر و تخصصی در باب دانش اصول فقه است که دیدگاه [[ابوعبدالله محمد بن ادریس شافعى]] معروف به [[امام شافعی]] (150- 204ق) را درباره دلالت امر و نهی توضیح می‌دهد. پژوهشگر معاصر، [[انور هشام درویش]]، این اثر را تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای سودمند، نوشته و در پایان، چند فتوی از فتاوای فقهی مزنی را نیز ضمیمه کرده است.

بنا بر نظر [[انور هشام درویش]]، کتاب حاضر یکی از مسائل کتاب دیگر [[ابوابراهیم مزنی]] به نام [[المسائل المعتبرة]] است. <ref> مقدمه محقق، ص52</ref> محقق کتاب، بعد از مقایسه‌ای اجمالی بین روش نویسنده و روش شافعی به این نتیجه رسیده است که کتاب [[مزنی]] همانند حاشیه‌ای بر برخی از مسائل اصولی در کتاب [[الامّ]] نوشته [[امام شافعی]] با افزودن بیان و توضیح مسأله و ذکر مثال است.<ref> مقدمه محقق، ص68</ref>

* کسی از نویسنده پرسید: حاصل جمله امر و نهی در نظر شافعی چیست؟ [[مزنی]] پاسخ داد: مذهب شافعی در نظر من این است که امر و نهی از جانب خدای متعال، بر عموم، ظاهر و حتم (وجوب) دلالت دارد؛ مگر آنکه دلیلی در سیاق خبر و غیر آن بیاید که خصوص، باطن یا ارشاد یا اباحه یا دلالت را نشان دهد؛ پس قبول دلیل لازم است.<ref> متن کتاب، ص71</ref>

* [[انور هشام درویش]]، هرچند تأکید کرده است که [[مزنی]] در مذهب شافعی، مقلد نبود، بلکه مجتهد مطلق بود و [[امام شافعی]] وی را به سوی اجتهاد راهنمایی کرد و گفت: تو نیز ملکه قیاس داری؛<ref> مقدمه محقق، ص49 </ref> ولی افزوده است که او از [[امام شافعی]] در روش انتقاد تأثیر پذیرفته و با مثال‌هایی این ویژگی را توضیح داده است. <ref> ر.ک: مقدمه محقق، ص65- 68</ref>