۱۱۲٬۰۱۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE80142AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE80142AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
''' اَحْمَدْعَلیِ هاشِمیِ سَنْدیلَوی (یا سَندیلی) ''' | ''' اَحْمَدْعَلیِ هاشِمیِ سَنْدیلَوی (یا سَندیلی) '''(۱۱۶۳- پس از ۱۲۲۴ق/ ۱۷۵۰-۱۸۰۹م)، فرزند غلام محمدبن مولوی محمد حاجی، شاعر و تذکره‌نویس فارسی هند. | ||
==زادگاه== | ==زادگاه== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
وی در قصبۀ سندیلۀ اوتارپرادش هندوستان ولادت یافت. | وی در قصبۀ سندیلۀ اوتارپرادش هندوستان ولادت یافت. | ||
== | ==آموختن محاورۀ فارسی== | ||
در کودکی به سبب اوضاع نابسامان پدر ناچار به ترک زادگاه خود شد و به غربت افتاد. پس از چندی به وسیلۀ نواب ذوالفقارالدوله میرزا نجف خان، در لشکر شاه عالم دوم (حک ۱۱۷۳-۱۲۲۱ق)، به خدمت گمارده شد و به دهلی رفت. در این شهر در پی نشست و برخاست با ایرانیانی که از خراسان، عراق و فارس به هند آمده، و در دهلی اقامت گزیده بودند، محاورۀ فارسی را آموخت. | در کودکی به سبب اوضاع نابسامان پدر ناچار به ترک زادگاه خود شد و به غربت افتاد. پس از چندی به وسیلۀ نواب ذوالفقارالدوله میرزا نجف خان، در لشکر شاه عالم دوم (حک ۱۱۷۳-۱۲۲۱ق)، به خدمت گمارده شد و به دهلی رفت. در این شهر در پی نشست و برخاست با ایرانیانی که از خراسان، عراق و فارس به هند آمده، و در دهلی اقامت گزیده بودند، محاورۀ فارسی را آموخت. | ||
از زندگی وی بیش از این اطلاعی در دست نیست و چنانکه از پایانۀ مخزن الغرایب نسخۀ بانکیپور برمی‌آید، وی تا ۱۱ شوال ۱۲۲۴ زنده بوده است. | از زندگی وی بیش از این اطلاعی در دست نیست و چنانکه از پایانۀ [[مخزن الغرایب]] نسخۀ بانکیپور برمی‌آید، وی تا ۱۱ شوال ۱۲۲۴ زنده بوده است. | ||