سواطع الإلهام في تفسير كلام الملك العلام: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ویرایش Hbaghizadeh@noornet.net (بحث) به آخرین تغییری که A-esmaili@noornet.net انجام داده بود وا...
جز (جایگزینی متن - 'آيت الله ' به 'آیت‌الله ')
جز (ویرایش Hbaghizadeh@noornet.net (بحث) به آخرین تغییری که A-esmaili@noornet.net انجام داده بود وا...)
خط ۵۲: خط ۵۲:
«سواطع الإلهام فى تفسير كلام الملك العلام» اثر ابو الفيض فيضى دكنى(954-1004ق) است. اين تفسير با يك مقدمه در دو بخش يكى «السواطع الصوالح» در شرح احوال مفسر و ديگرى «السواطع اللوامع»در علوم قرآن و مقدمات و شطايط تفسير آغاز مى‌شود. آنگاه به تفسير قرآن از سوره حمد تا سوره ناس مى‌پردازد. اين تفسير، مزجى است. در ميان تفاسير بى‌شمار قرآن كريم، كه هر كدام به جلوه‌اى كلامى الهى پرداخته و مراد كلام خداوند را بيان نموده تفسير بى‌نقطه «سواطع الالهام» ويژگى متمايز از ديگر تفاسير دارد. ويژگى نادر و شگفت آن، بى‌نقطه بودن اين تفسير مى‌باشد. يعنى مفسر در سرتاسر تفسير واژه‌اى كه حرف نقطه‌دار در آن باشد بكار نبرده است. حروف نقطه‌دار ب، ت، ث، ج، خ، ذ، ز، ش، ض، ظ، غ، ف، ق، ن (نيمى از حروف الفباى عربى) در اين اثر به‌چشم نمى‌خورد. وى براى رعايت اين ظرافت ادبى، الفاظ بى‌نقطه چون: اولى، الوك، رسول، مرسل، مصر، الله، معاد، اسلام، سلام، رهط، ساعور، صروح، دوح، صلاح، طلاح، حال، كلام، روع، ردع، اهل، عصر، عهد، عمل،  علم، ودّ و...را كه بدون نقطه هستند، دهها بار در اثرش بكار گرفته است.
«سواطع الإلهام فى تفسير كلام الملك العلام» اثر ابو الفيض فيضى دكنى(954-1004ق) است. اين تفسير با يك مقدمه در دو بخش يكى «السواطع الصوالح» در شرح احوال مفسر و ديگرى «السواطع اللوامع»در علوم قرآن و مقدمات و شطايط تفسير آغاز مى‌شود. آنگاه به تفسير قرآن از سوره حمد تا سوره ناس مى‌پردازد. اين تفسير، مزجى است. در ميان تفاسير بى‌شمار قرآن كريم، كه هر كدام به جلوه‌اى كلامى الهى پرداخته و مراد كلام خداوند را بيان نموده تفسير بى‌نقطه «سواطع الالهام» ويژگى متمايز از ديگر تفاسير دارد. ويژگى نادر و شگفت آن، بى‌نقطه بودن اين تفسير مى‌باشد. يعنى مفسر در سرتاسر تفسير واژه‌اى كه حرف نقطه‌دار در آن باشد بكار نبرده است. حروف نقطه‌دار ب، ت، ث، ج، خ، ذ، ز، ش، ض، ظ، غ، ف، ق، ن (نيمى از حروف الفباى عربى) در اين اثر به‌چشم نمى‌خورد. وى براى رعايت اين ظرافت ادبى، الفاظ بى‌نقطه چون: اولى، الوك، رسول، مرسل، مصر، الله، معاد، اسلام، سلام، رهط، ساعور، صروح، دوح، صلاح، طلاح، حال، كلام، روع، ردع، اهل، عصر، عهد، عمل،  علم، ودّ و...را كه بدون نقطه هستند، دهها بار در اثرش بكار گرفته است.


محقق اين تفسير دكتر سيد مرتضى [[آیت‌الله]] زاده شيرازى در پايان هر جلد فهرست واژگان بى‌نقطه را به همراه معانى آنها به عنوان «حل معاسر سواطع الالهام» ارائه نموده است.
محقق اين تفسير دكتر سيد مرتضى آيت الله زاده شيرازى در پايان هر جلد فهرست واژگان بى‌نقطه را به همراه معانى آنها به عنوان «حل معاسر سواطع الالهام» ارائه نموده است.


ازاينرو در اين تفسير الفاظ مشكل فراوانى وجود دارد. فهرست زير، نمونه‌اى از واژگانى است كه مفسر،معادل آنرا كلمه‌اى بى‌نقطه بكار برده است: حضرت على-اسد الله كرار، اهل الكتاب-اهل الطرس، امرئة و نساء-عرس و اعراس، طلاق-سراح اجر-كراء، آمنوا-اسلموا، الاميين-اولاد ماء السماء، محضات-صوالح و سوالم اليم-اصر، عليم-عالم، حكيم-حاكم و قوم-رهط.
ازاينرو در اين تفسير الفاظ مشكل فراوانى وجود دارد. فهرست زير، نمونه‌اى از واژگانى است كه مفسر،معادل آنرا كلمه‌اى بى‌نقطه بكار برده است: حضرت على-اسد الله كرار، اهل الكتاب-اهل الطرس، امرئة و نساء-عرس و اعراس، طلاق-سراح اجر-كراء، آمنوا-اسلموا، الاميين-اولاد ماء السماء، محضات-صوالح و سوالم اليم-اصر، عليم-عالم، حكيم-حاكم و قوم-رهط.
خط ۶۶: خط ۶۶:
ملا حيدر كاشانى تاريخ پايان نگارش تفسير را جمله ''' «قل هو الله» ''' يعنى سال 1002 مى‌داند.ديگرى ''' «لا رطب و لا يابس الا فى كتاب مبين» ''' را به‌عنوان تاريخ اختتام برشمرده است. برخى از دشمنان فيضى نگارش تفسير بى‌نقطه را بدعت شمردند و او را براى اينكار نكوهش نمودند. وى در پاسخ گفت: تفسير بى‌نقطه هيچ اشكالى ندارد زيرا شهادتين يعنى ''' «لا اله الا الله» ''' و ''' «محمد رسول الله» ''' بى‌نقطه است.
ملا حيدر كاشانى تاريخ پايان نگارش تفسير را جمله ''' «قل هو الله» ''' يعنى سال 1002 مى‌داند.ديگرى ''' «لا رطب و لا يابس الا فى كتاب مبين» ''' را به‌عنوان تاريخ اختتام برشمرده است. برخى از دشمنان فيضى نگارش تفسير بى‌نقطه را بدعت شمردند و او را براى اينكار نكوهش نمودند. وى در پاسخ گفت: تفسير بى‌نقطه هيچ اشكالى ندارد زيرا شهادتين يعنى ''' «لا اله الا الله» ''' و ''' «محمد رسول الله» ''' بى‌نقطه است.


گويند: طبرسى در مقدمه [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] گويد: تفسير خمراوى بدون نقطه است همچنين كتابى در اصول فقه بدون نقطه است.
گويند: طبرسى در مقدمه تفسير مجمع البيان گويد: تفسير خمراوى بدون نقطه است همچنين كتابى در اصول فقه بدون نقطه است.


و نيز امام على(ع) هنگام ازدواج با يكى از همسرانش خطبه‌اى بدون نقطه ايراد فرمود. اين خطبه را كه به «الخطبة الخالية من النقط» موسوم است، لبيب بيضون در كتاب «تصنيف نهج البلاغة» ص 9-998 از مصادر گوناگونى نقل نموده كه يكى از آنها مناقب ابن شهر آشوب از امام رضا(ع)است.
و نيز امام على(ع) هنگام ازدواج با يكى از همسرانش خطبه‌اى بدون نقطه ايراد فرمود. اين خطبه را كه به «الخطبة الخالية من النقط» موسوم است، لبيب بيضون در كتاب «تصنيف نهج البلاغة» ص 9-998 از مصادر گوناگونى نقل نموده كه يكى از آنها مناقب ابن شهر آشوب از امام رضا(ع)است.
خط ۷۹: خط ۷۹:
نسخه‌هاى خطى  
نسخه‌هاى خطى  


نسخه‌هاى خطى فراوانى از اين تفسير در كتابخانه‌هاى معروفى همچون كتابخانه آستان قدس رضوى، كتابخانه مجلس شورا و كتابخانه بزرگ مرعشى نجفى وجود دارد. دكتر سيد مرتضى [[آیت‌الله]] زاده شيرازى در تحقيق اين اثر از سه نسخه خطى استفاده كرده است. نسخه آستان قدس با رمز(ق)، نسخه دانشگاه اصفهان با رمز(ص) و نسخه مجلس با رمز(م). پس از بررسى روشن مى‌شود كه نسخه(م) پرغلط است آنرا حذف مى‌كند. از مقايسه نسخه(ق) و (ص) معلوم مى‌شود نسخه(ص) بهترين نسخه است و از آنجا كه تصميم داشته تفسير وجيز بشر را در پانوشت سواطع چاپ كند نسخه(ص) را اصل قرار مى‌دهد و با نسخه(ق) آن‌را تصحيح مى‌كند. تا ديگر نيازى به ضبط اختلاف نسخه‌ها در پانوشت نباشد.
نسخه‌هاى خطى فراوانى از اين تفسير در كتابخانه‌هاى معروفى همچون كتابخانه آستان قدس رضوى، كتابخانه مجلس شورا و كتابخانه بزرگ مرعشى نجفى وجود دارد. دكتر سيد مرتضى آيت الله زاده شيرازى در تحقيق اين اثر از سه نسخه خطى استفاده كرده است. نسخه آستان قدس با رمز(ق)، نسخه دانشگاه اصفهان با رمز(ص) و نسخه مجلس با رمز(م). پس از بررسى روشن مى‌شود كه نسخه(م) پرغلط است آنرا حذف مى‌كند. از مقايسه نسخه(ق) و (ص) معلوم مى‌شود نسخه(ص) بهترين نسخه است و از آنجا كه تصميم داشته تفسير وجيز بشر را در پانوشت سواطع چاپ كند نسخه(ص) را اصل قرار مى‌دهد و با نسخه(ق) آن‌را تصحيح مى‌كند. تا ديگر نيازى به ضبط اختلاف نسخه‌ها در پانوشت نباشد.


نسخه حاضر  
نسخه حاضر  


چاپ حاضر زير نظر دكتر سيد مرتضى [[آیت‌الله]] زاده شيرازى و با همكارى تنى چند از قرآن‌پژوهان در 6 جلد از سوى انتشارات ياران در سال 1417 برابر 1996م براى اولين‌بار به زيور طبع آراسته گرديد.
چاپ حاضر زير نظر دكتر سيد مرتضى آيت الله زاده شيرازى و با همكارى تنى چند از قرآن‌پژوهان در 6 جلد از سوى انتشارات ياران در سال 1417 برابر 1996م براى اولين‌بار به زيور طبع آراسته گرديد.


اين چاپ داراى مقدمه‌اى از علامه دكتر سيد محمد بحر العلوم در تفسير نزد شيعه و مفسران و تفاسير شيعى و پژوهشى از دكتر سيد مرتضى در معرفى مفسر و تفسير و شيوه تحقيق نسخه است. در حاشيه آن تفسير بشر وجود دارد تا اگر خواننده از سواطع چيزى درنيافت به تفسير بشر مراجعه كند. همچنين در پايان هر جلدى با عنوان «حل معاسر سواطع» فهرستى از واژگان بى‌نقطه به همراه معانى آنها جهت راهنماى خوانندگان ارائه گرديده است.
اين چاپ داراى مقدمه‌اى از علامه دكتر سيد محمد بحر العلوم در تفسير نزد شيعه و مفسران و تفاسير شيعى و پژوهشى از دكتر سيد مرتضى در معرفى مفسر و تفسير و شيوه تحقيق نسخه است. در حاشيه آن تفسير بشر وجود دارد تا اگر خواننده از سواطع چيزى درنيافت به تفسير بشر مراجعه كند. همچنين در پايان هر جلدى با عنوان «حل معاسر سواطع» فهرستى از واژگان بى‌نقطه به همراه معانى آنها جهت راهنماى خوانندگان ارائه گرديده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش