مرزبان‌نامه (فارسی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''مرزبان‌نامه'''، یکی از آثار ارزنده نثر فارسی است که بازنگاشته خامه سعدالدین وراوینی از منشیان اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم است که به کوشش خلیل خطیب رهبر، منتشر شده است.

مرزبان‌نامه از لحاظ شیوه نثرنویسی، پیرو سبک نصرالله بن عبدالحمید منشی، ترجمان کلیله و دمنه از عربی به فارسی در نیمه اول قرن ششم هجری است. سعدالدین در مقدمه مرزبان‌نامه، ضمن برشمردن نام چند تألیف از پیشگامان این طریقه، از کلیله و دمنه یاد کرده و شیوه نگارش خود را برتر از سبک نصرالله منشی کلیله و دمنه دانسته و به سیاقت مهذب در آن اشاره کرده است که عبارت است از اول شیوه داستان‌پردازی معهود در ایران و هند، یعنی بیان پند و انتقاد از زبان جانوران و گیاهان تا شنوندگان را نوشداروی تلخ نصیحت ناگوار نیفتد و فرمانروایان خودکامه را خرده‌گیری آشکار به آزار و شکنجه اهل قلم برنینگیزد و دیگر آنکه با مهارت منشیانه، نثر را به زیورهای بدیعی آراسته و هرجا اقتضا کرده، صنعتی بکاربرده و حدیثی و خبری و مثلی و بیتی تازی یا پارسی، برای آرایش سخن افزوده است. کوتاه سخن آنکه صاحب مرزبان‌نامه، در تتبع شیوه سلف خود نصرالله منشی، توفیق تام یافته و الحق، در عذوبت انشاء و سلامت عبارت و روانی کلام، کمتر کتابی بدان پایه می‌رسد<ref>ر.ک: همان، صفحه الف - ب</ref>.