۱۰۵٬۸۱۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
'''ابوزکريا يحيى بن عبدالوهاب بن محمد ''' (19 شوال 434-12 ذيحجه 511/ اول ژوئن 1043-6 آوريل 1118)، محدث، فقيه، واعظ و مورخ. | |||
''' ابوزکريا يحيى بن عبدالوهاب بن محمد ''' (19 شوال 434-12 ذيحجه 511/ اول ژوئن 1043-6 آوريل 1118)، محدث، فقيه، واعظ و مورخ. | |||
==خاندان== | ==خاندان== | ||
ابن مَنْده، عنوان افراد خاندانى از محدثان حنبلى مذهب ايرانى که از سده 3 تا 7ق/9 تا 13م در اصفهان مى‌زيسته‌اند. | ابن مَنْده، عنوان افراد خاندانى از محدثان حنبلى مذهب ايرانى که از سده 3 تا 7ق/9 تا 13م در اصفهان مى‌زيسته‌اند. | ||
==نسب== | ==نسب== | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۳: | ||
ابراهيم نخستين محدث از اين خاندان محسوب مى‌شود. او احاديث کمى روايت کرد و در زمان خلافت معتصم عباسى (218-227ق) درگذشت. يحيى پسر ابراهيم با زنى از عبدِياليل به نام برّه ازدواج کرد و از اين رو خاندان وی گاه عبدی نيز خوانده شده‌اند. | ابراهيم نخستين محدث از اين خاندان محسوب مى‌شود. او احاديث کمى روايت کرد و در زمان خلافت معتصم عباسى (218-227ق) درگذشت. يحيى پسر ابراهيم با زنى از عبدِياليل به نام برّه ازدواج کرد و از اين رو خاندان وی گاه عبدی نيز خوانده شده‌اند. | ||
يحيى که ابونعيم او را ثقفى خوانده، از عبدالله بن زبير حُمَيدی حديث شنيد و ابوعلى صحاف از او نقل حديث کرده است. | يحيى که ابونعيم او را ثقفى خوانده، از عبدالله بن زبير حُمَيدی حديث شنيد و ابوعلى صحاف از او نقل حديث کرده است. | ||
خاندان ابن منده محدثان بسياری پرورد چنانکه ذهبى درباره آنان تأليف مستقلى نوشته است. | خاندان ابن منده محدثان بسياری پرورد چنانکه ذهبى درباره آنان تأليف مستقلى نوشته است. | ||
| خط ۷۰: | خط ۶۷: | ||
يحيى بسيار زود به استماع حديث پرداخت. در آغاز از پدر و عموهايش عبدالرحمان و عبيدالله و سپس از ابوطاهر ابن عبدالرحيم و احمد بن محمد فضاض حديث شنيد. | يحيى بسيار زود به استماع حديث پرداخت. در آغاز از پدر و عموهايش عبدالرحمان و عبيدالله و سپس از ابوطاهر ابن عبدالرحيم و احمد بن محمد فضاض حديث شنيد. | ||
چون به سفر پرداخت ظاهراً نخست به نيشابور رفت و در آنجا از ابوبکر احمد بن منصور مغربى و ابوبکر احمد بن حسين | چون به سفر پرداخت ظاهراً نخست به نيشابور رفت و در آنجا از [[ابوبکر احمد بن منصور مغربى]] و [[بیهقی، احمد بن حسین|ابوبکر احمد بن حسين بيهقى]]، سپس در همدان از ابوبکر محمد بن عبدالرحمان نهاوندی و در بصره از ابوالقاسم ابراهيم بن محمد شاهد و عبدالله بن حسين سعدانى استماع حديث کرد. | ||
در 498ق به قصد گزاردن حج در مسير خود به بغداد وارد شد و در جامع منصور به املای حديث پرداخت. | در 498ق به قصد گزاردن حج در مسير خود به بغداد وارد شد و در جامع منصور به املای حديث پرداخت. | ||
==شاگردان، راویان== | ==شاگردان، راویان== | ||
شاگردان يحيى و راويان او بسيارند، از جمله: ابن | شاگردان يحيى و راويان او بسيارند، از جمله: [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساکر]]، [[ابوموسى مدينى]]، [[ابوطاهر سلفى]]، [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد|ابوسعد سمعانى]]، [[عبدالقادر جيلى]]، [[ابن خشاب، عبدالله بن احمد|ابن خشاب نحوی]]، [[ابوالحسين ابن طيوری]] و ابوالفضل بن ناصر. | ||
=قاری= | =قاری= | ||