ابن قرقماس، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

| وبگاه =  

| امضا =  

}}

بخشی از ادبیات عرب، منطق، جدل، فقه و جزء آن را نزد [[عزالدین عبدالسلام بغدادی]] فراگرفت و از دیگر عالمان هم روزگار خویش نیز دانش آموخت.

در پزشکی نیز ظاهراً دستی داشت، زیرا دو کتاب در این زمینه از او باقی است. وی گویا برخی از آثار خود را در پاسخ به پرسش‌هایی که از او می‌شد، تألیف کرده است.

==آثار==

آثار برجای مانده از ابن قرقماس که ظاهراً هیچ‌کدام از آن‌ها تاکنون به چاپ نرسیده، بدین شرح است:

# رسالة فی الخاتم المثلث،

# طریقة المأمون فی معجون البلاذر، در طرز ساختن نوعی دارو. متن این کتاب به شعر است.

# فتح الخلاق فی علم الحروف و الاوفاق، در علوم خفیه و غریبه؛

# فتح الرحمن فی تفسیر القرآن، که تفسیری است در ۲۰ مجلد. دو جزء از آن در صوفیه موجود است. ابن قرقماس خود آن را بزرگ‌ترین اثر خویش شمرده است. وی در این تفسیر از شیوۀ دیگر مفسران پیروی کرده و در خلال آن حکایاتی در بیم و امید و اندرز آورده است. آربری اثری با عنوان تفسیر القرآن را نیز به وی نسبت داده که احتمالاً عنوان مختصر همین کتاب است. سه نسخه از این کتاب در صوفیه موجود است که هر یک بخشی از قرآن را در بردارد. همچنین نسخه‌ای از آن در استانبول موجود است؛

# قبس المجتدی و ترقیة المبتدی، این کتاب برگزیده‌ای از کتاب‌های پیشینیان در زمینۀ طالع‌بینی و علوم حروف و خفیه است.

نسخه‌ای با عنوان قبس المهتدی و ترقیة المبتدی در خدیویه مصر موجود است که با توجه به توضیح ذیل آن برمی‌آید که احتمالاً همان القبس المجتبی فی شرح الاسماء الحسنی باشد؛

# المقالات الفلسفیة و الترجمانات الصوفیة، در تصوف؛

# المقامة الرابعة و العشرون، در منابع.

این کتاب در ۴۳ باب و بیش از ۱۰ دفتر و در حدود ۲۰۰ مبحث نوشته شده است و در هر مبحث آن شعرهایی از خود مؤلف به عنوان شاهد ذکر گردیده است.

# کتابی که به گفتۀ ابن ایاس آن را در معارضه با مقامات حریری نوشته بوده است.

‌

== پانویس==