الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(۳۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR01436.jpg|بی‌قاب|چپ|طباطبایی، سید محمدحسین|175px]]
[[پرونده:NUR18212J1.jpg|بی‌قاب|چپ|حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية|175px]]


'''سید محمدحسين طباطبایی''' (1281-1360ش)، معروف به علامه طباطبایی، فقیه، عارف، فیلسوف، مفسر بزرگ و مشهور دوران معاصر، نویسنده [[الميزان في تفسير القرآن|تفسیر المیزان]]، [[بداية الحكمة]] و [[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهایة الحکمة]]، و [[اصول فلسفه و روش رئالیسم]]
'''حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية''' نوشته [[ابومعاش، سعید|سعید ابومعاش]]، از جمله آثاری است که به‌صورت موضوعی، احادیثی را که درباره دوستی اهل‌بیت(ع) و به‌ویژه [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] نقل شده است را گردآوری کرده است.


در سال 1304 براى تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف گردید و در مجلس درس [[اصفهانی، محمدحسین|مرحوم آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى(ره)]]، [[نائینی، محمدحسین|مرحوم آیت‌الله نایینى]]، مرحوم آیت‌الله آقاى [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] حاضر گردید. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجّت کوه‌کمرى]]، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم [[بادکوبه‌ای، سید حسین|آقا سید حسین بادکوبه‌اى]] کسب کرد.  
عبدآل‌محمد در مقدمه‌اش روایاتی را در محبت اهل‌بیت گردآوری نموده است؛ از آن جمله حدیثی است که صدوق از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] روایت کرده است: «کسی که خداوند محبت اهل‌بیت(ع) را به او روزی کند، خیر دنیا و آخرت به او رسانده است. و کسی در بهشتی بودن او شک نکند. همانا حب اهل‌بیت(ع) بیست ویژگی دارد که ده‌تای آن دنیوی و ده‌تای آن مربوط به آخرت است.  


علامه طباطبایی در زمان تحصیل در نجف اشرف؛ نزد مرحوم آیةالحق [[قاضی تبریزی، سید علی|سیدعلی‌آقا قاضی طباطبایی تبریزی ]] رحمه الله تحت تربیت سلوکی و عرفانی قرار گرفت و در زمره شاگردان خاص ایشان شد.
[[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] در کتب أمالی خویش از طبری به سندش از حسن بن معتمر از علی(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: «ای حسن! کسی که دوست دارد بداند که محب ما اهل‌بیت است یا نه، قلبش را امتحان کند اگر ولایت ما را دوست دارد همانا دوستدار ماست و اگر ولایت ما را دوست ندارد دشمن ماست.


در سال 1314 بر اثر اختلال وضع معاش، ناگزیر به مراجعت شده، به زادگاه اصلى خویش (تبریز) برگشت و ده سال و اندى در آن سامان به‌سربرد. در سال 1325، زادگاه اصلى را ترک گفت و متوجّه حوزه قم گردید و تا پایان عمر شریف و بابرکت خویش به تدریس و تألیف مشغول شد.
در اولین حدیث کتاب، خطیب خوارزمی از [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «اگر مردم بر دوستی علی(ع) اجتماع می‌کردند خداوند عزوجل آتش را خلق نمی‌کرد»


وی در یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۶۰ش (۱۸ محرم ۱۴۰۲ق) به دیدار حق شتافت، فردای آن روز از مسجد امام حسن عسکری(ع) تا حرم حضرت معصومه(س) تشییع شد. [[گلپایگانی، سید محمدرضا|آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی]] بر پیکرش نماز خواند و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[طباطبایی، سید محمدحسین|'''ادامه ...''']]</span>
در ادامه این عنوان، حافظ برسی از کتاب أمالی از رسول‌الله(ص) روایت دیگری را نقل کرده که در انتهای آن خلقت محمد و آل محمد، دلیل خلقت بهشت و جهنم دانسته شده است.
 
در حدیث دوم با موضوع «حب علی برائت از آتش» چهار حدیث از منابع مختلف گردآوری شده است؛ در سومین حدیث از این مجموعه حافظ بن شیرویه دیلمی همدانی در فردوس الأخبار به نقل از عمر بن خطاب چنین می‌نویسد: رسول‌الله(ص) فرمود: «حب علی برائت از آتش است». <span id="mp-more">[[حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية|'''ادامه ...''']]</span>