جایگاه اعتقاد در ارزیابی راویان از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جایگاه اعتقاد در ارزیابی راویان از دیدگاه اهل سنت'''، تألیف محسن افضل‌آبادی (معاصر)، پذیرش یا عدم پذیرش روایت از راویانی که شیعه هستند یا متمایل به تشیع هستند از دیدگاه منابع اهل سنت مورد بررسی قرار گرفته است.

در بخش سوم، مبتدع بودن حدیث‌پژوهان اهل سنت و راویان شیعی مورد بحث قرار گرفته است. نویسنده در این بحث تأکید کرده که دشمنان فضیلت، با مطلق روایات مناقب مشکلی ندارند، بلکه تنها با روایاتی مشکل دارند که امتیاز و برجستگی‌هایی ویژه برای حضرت امیر(ع) ذکر کرده‌اند که برای هیچ‌یک از صحابه پیامبر(ص) ذکر نشده است؛ یا روایات مناقب مشتمل بر تنقیص مقام شیخین می‌باشد که در نتیجه، به نپذیرفتن این‌گونه روایات حکم می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص214-213</ref>.

در بخش چهارم، مسئله تعامل حدیث‌پژوهان اهل سنت با راویان اهل بدعت بررسی شده است. جمع‌بندی مطلب آن است که روش (پذیرش بی‌قیدوشرط روایات مبتدعه)، گویاترین منهج در کیفیت تعامل بزرگان حدیث و رجال، به‌ویژه بخاری و مسلم، با راویان شیعی است؛ زیرا ایشان، روایات آنان را بدون هیچ قیدی پذیرفته‌اند. از سوی دیگر روایات اهل سنت، از جایگاه خاصی نزد اندیشمندان شیعی برخوردارند؛ به‌طوری‌که اخبار ایشان، با عنوان «حدیث موثق» شناخته می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص350</ref>.