۱٬۵۹۲
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = ابوفراس، حارث بن سعید بن حمدان | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = حارث بن سعید بن حمدان؛ | نامهای دیگر = ابوفراس، حارث بن سعید بن حمدان؛ | لقب = | تخلص = ابوفراس حمدانی؛ | نسب = حمدانی ت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
پدر ابوفراس در 318 ق حکمرانی موصل را به دست آورد و ابوفراس احتمالاً در همین شهر زاده شد. اما برخی منبج را زادگاه او دانستهاند. هنوز 3 سال از عمرش نگذشته بود که پدرش قربانی رقابتهای سیاسی میان افراد خاندان خود گردید و به دست برادرزاده خویش ناصرالدوله کشته شد. | پدر ابوفراس در 318 ق حکمرانی موصل را به دست آورد و ابوفراس احتمالاً در همین شهر زاده شد. اما برخی منبج را زادگاه او دانستهاند. هنوز 3 سال از عمرش نگذشته بود که پدرش قربانی رقابتهای سیاسی میان افراد خاندان خود گردید و به دست برادرزاده خویش ناصرالدوله کشته شد. | ||
ابوفراس در دامان مادری که گویا کنیزی رومی بودُ، بزرگ شد. این زن در تربیت وی از هیچ کوششی دریغ نکرد و چنانکه خواهیم دید، عمر خویش را بر سر تربیت فرزند نهاد. | |||
ابوفراس به همراه مادر تا 333ق در شهرهای مختلف قلمرو حمدانیان زندگی کرد و گویا پس از تأسیس حکومت سیفالدوله در حلب به آنجا منتقل شد. ابوفراس در حلب تحت سرپرستی سیفالدوله که سپس خواهر او را نیز به زنی گرفت، درآمد. آشکار است که حمایت سیفالدوله از ابوفراس سبب گردید که او در ناز و نعمت پرورش یابد و خود در برخی از اشعارش به این نکته اشاره کرده است. وی تا پایان عمر همواره از عنایتی که سیفالدوله به او داشت، بر خویش میبالید. بدینسان امیرزاده جوان از آموزش و تربیتی شایسته بهرهمند شد، فنون جنگی را به خوبی آموخت و از محضر ادیبان و دانشمندانی که در دربار سیفالدوله گرد آمده بودند، بهره جست و به زودی در شمار شاعران و ادیبان روزگار خویش درآمد. | ابوفراس به همراه مادر تا 333ق در شهرهای مختلف قلمرو حمدانیان زندگی کرد و گویا پس از تأسیس حکومت سیفالدوله در حلب به آنجا منتقل شد. ابوفراس در حلب تحت سرپرستی سیفالدوله که سپس خواهر او را نیز به زنی گرفت، درآمد. آشکار است که حمایت سیفالدوله از ابوفراس سبب گردید که او در ناز و نعمت پرورش یابد و خود در برخی از اشعارش به این نکته اشاره کرده است. وی تا پایان عمر همواره از عنایتی که سیفالدوله به او داشت، بر خویش میبالید. بدینسان امیرزاده جوان از آموزش و تربیتی شایسته بهرهمند شد، فنون جنگی را به خوبی آموخت و از محضر ادیبان و دانشمندانی که در دربار سیفالدوله گرد آمده بودند، بهره جست و به زودی در شمار شاعران و ادیبان روزگار خویش درآمد. |