۱۰۷٬۰۹۶
ویرایش
راز ماندگاری مثنوی مولانا در عصر انفورماتیک (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۱۵
، ۲۵ اکتبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان =راز ماندگاری مثنوی مولانا در عصر انفورماتیک | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = جهانگرد، نسرین (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارات علمی | مکان نشر =تهران | س...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''راز ماندگاری مثنوی مولانا در عصر انفورماتیک''' تألیف نسرین | '''راز ماندگاری مثنوی مولانا در عصر انفورماتیک''' تألیف [[جهانگرد، نسرین|نسرین جهانگرد]]؛ این کتاب، دربارۀ اخلاق عرفان و اندیشه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، اثر پذیری او از دیگران و همچنین اثرگذاری او بر دیگران بحث نموده، و مشتمل بر یک مقدمه و دو بخش است و هربخش خود چندین فصل دارد. نام کتاب برگرفته از عنوان فصل نخست بخش اول می‌باشد. | ||
در مقدمۀ کتاب، در مورد پیشرفت شگفت‌انگیز علم و پیشگامی مولانا در دانش کوانتوم، و نقشه سازندۀ عرفان در ارتباط انسان و خدا، مراحل تکاملی عرفان از زهد خشک تا وحدت وجود بهره‌گیری مولانا از فلاسفۀ یونان، مطالبی را به اختصار بیان کرده است. | در مقدمۀ کتاب، در مورد پیشرفت شگفت‌انگیز علم و پیشگامی مولانا در دانش کوانتوم، و نقشه سازندۀ عرفان در ارتباط انسان و خدا، مراحل تکاملی عرفان از زهد خشک تا وحدت وجود بهره‌گیری مولانا از فلاسفۀ یونان، مطالبی را به اختصار بیان کرده است. | ||
بخش اول کتاب با عنوان مولانا در عصر انفورماتیک،پنج فصل دارد: | بخش اول کتاب با عنوان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در عصر انفورماتیک،پنج فصل دارد: | ||
فصل نخست، با عنوان راز ماندگاری مثنوی در عصر اطلاعات(انفورماتیک)، ابتدا ویژگی‌های مکتب عرفانی خراسان را برشمرده و مولانا را چهرۀ برجسته و ممتاز آن مکتب معرفی کرده است، آنگاه فضایل اخلاقی مولانا را بررسی نموده و از تأثیر موضوعات فقهی، کلامی و قرآنی در مثنوی سخن گفته است. | فصل نخست، با عنوان راز ماندگاری [[مثنوی معنوی|مثنوی]] در عصر اطلاعات(انفورماتیک)، ابتدا ویژگی‌های مکتب عرفانی خراسان را برشمرده و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را چهرۀ برجسته و ممتاز آن مکتب معرفی کرده است، آنگاه فضایل اخلاقی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را بررسی نموده و از تأثیر موضوعات فقهی، کلامی و قرآنی در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] سخن گفته است. | ||
فصل دوم، دربارۀ انعکاس موضوع‌های کلامی، دینی و فلسفی در مثنوی بحث کرده است و دیدگاه فلسفی مولانا را بیشتر مورد بررسی قرار داده و می‌نویسد مولانا فلسفه را به حکمت تعبیر می‌کرد و با آن موافق بود. سپس با شرح و تفسیر اصطلاح اگزیستانسیالیست، می‌گوید مولوی افکار و عقاید اگزیستانسیالیستی داشته است. | فصل دوم، دربارۀ انعکاس موضوع‌های کلامی، دینی و فلسفی در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] بحث کرده است و دیدگاه فلسفی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را بیشتر مورد بررسی قرار داده و می‌نویسد [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] فلسفه را به حکمت تعبیر می‌کرد و با آن موافق بود. سپس با شرح و تفسیر اصطلاح اگزیستانسیالیست، می‌گوید [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] افکار و عقاید اگزیستانسیالیستی داشته است. | ||
فصل سوم، دربارۀ دیدگاه روانشناسی | فصل سوم، دربارۀ دیدگاه روانشناسی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، مسئله روح و انعکاس علم طب، هیئت و نجوم در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] بحث کرده است. | ||
فصل چهارم، دربارۀ مولانا و شمس است و در آن از عشق سوزان مولانا نسبت به شمس و تأثیر فکری شمس بر | فصل چهارم، دربارۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] است و در آن از عشق سوزان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] نسبت به [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] و تأثیر فکری [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] بر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، و طریقه [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] و مسلک قلندران سخن رانده است. | ||
فصل پنجم وارد مبحث سماع و نی از دیدگاه مولانا و مثنوی شده و این موضوع را با تفصیل بیشتری بررسی نموده است. | فصل پنجم وارد مبحث سماع و نی از دیدگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و [[مثنوی معنوی|مثنوی]] شده و این موضوع را با تفصیل بیشتری بررسی نموده است. | ||
بخش دوم، با عنوان تأثیر پذیری مولانا از شعرای گذشته و اثرگذاری اشعار او بر شعرای بعد از خود، شامل دو فصل می‌شود: در فصل نخست، ابتدا دربارۀ سعدی و غزلیاتش و اینکه او لطف غزل را به سرحد کمال رساند و شادابی غزل را تکمیل کرد، بحث نموده بعد با مقایسه‌ای میان | بخش دوم، با عنوان تأثیر پذیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از شعرای گذشته و اثرگذاری اشعار او بر شعرای بعد از خود، شامل دو فصل می‌شود: در فصل نخست، ابتدا دربارۀ [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و غزلیاتش و اینکه او لطف غزل را به سرحد کمال رساند و شادابی غزل را تکمیل کرد، بحث نموده بعد با مقایسه‌ای میان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] وجوه اشتراک و افتراق و تأثیرپذیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از آن دو را بررسی کرده است. در ادامه، با عنوان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و رستم در حماسه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] می‌گوید از اسامی پهلوانان و پادشاهان و زنان بزرگ [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] در [[کلیات شمس تبریزی|دیوان شمس]] این باور را تأیید می‌کند که [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در قصرهای تو در توی شاهنامه سیر و سفر معنوی داشته است. در فصل دوم، دربارۀ شعر و اندیشۀ [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]]، [[خیام، عمر بن ابراهیم|خیام]]، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] و [[خاقانی شروانی|خاقانی]] بحث کرده است. فهرست منابع و مآخذ در پایان کتاب درج است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص217-218</ref> | ||