۱۰۶٬۵۹۲
ویرایش
خندمین‌تر افسانه، جلوه‌های طنز در مثنوی معنوی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۰
، ۲۴ اکتبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان =خندمین‌تر افسانه، جلوه‌های طنز در مثنوی معنوی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = امینی، اسماعیل (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارات سورۀ مهر | مکان نشر =ت...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''خندمین‌تر افسانه، جلوه‌های طنز در مثنوی معنوی''' تألیف اسماعیل | '''خندمین‌تر افسانه، جلوه‌های طنز در مثنوی معنوی''' تألیف [[امینی، اسماعیل|اسماعیل امینی]]، این کتاب، جلوه‌های طنز در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را مورد تحقیق و بررسی قرار داده و درصدد پاسخگویی به این پرسش است که طنز و انواع آن چه کارکرد در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] دارد و تا چه اندازه در جهت اهداف غایی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از انشای [[مثنوی معنوی|مثنوی]] هست؟ نگارنده، ماحصل کوشش و پژوهش خود را در یک پیش‌گفتار و شش فصل تدوین کرده است که عبارتند از: | ||
فصل نخست، مروری بر ملاحظات نظری دربارۀ طنز و شوخ طبعی و شاخه‌های آن که دو گونه طبقه‌بندی معطوف به چرایی و چگونگی انواع طنز را بررسی می‌کند و به ارزیابی تعریف‌ها و روش‌های طبقه‌بندی گونه‌های طنز می‌پردازد. | فصل نخست، مروری بر ملاحظات نظری دربارۀ طنز و شوخ طبعی و شاخه‌های آن که دو گونه طبقه‌بندی معطوف به چرایی و چگونگی انواع طنز را بررسی می‌کند و به ارزیابی تعریف‌ها و روش‌های طبقه‌بندی گونه‌های طنز می‌پردازد. | ||
در فصل دوم، کتاب تلخند(بررسی طنز در داستان‌های مثنوی) از مهدی برهانی به عنوان نمونه‌ای از مطالعات پیشین در موضوع رساله، نقد و بررسی شده است. | در فصل دوم، کتاب تلخند(بررسی طنز در داستان‌های [[مثنوی معنوی|مثنوی]]) از [[مهدی برهانی]] به عنوان نمونه‌ای از مطالعات پیشین در موضوع رساله، نقد و بررسی شده است. | ||
فصل سوم، با عنوان طنز و اهداف عالی آن در | فصل سوم، با عنوان طنز و اهداف عالی آن در [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، بحثی است دربارۀ حکایت‌های بی‌پروا، هزل‌آمیز و گاه شنیع و مستهجن در مثنوی که با مروری بر نقش طنز در آثار صوفیانه آغاز می‌شود و در نهایت به چگونگی همنشینی گونه‌های هزل‌آمیز و رکیک شوخ طبعی با مباحث کلامی و الهیات و معارف دینی در مثنوی می‌پردازد. | ||
در فصل چهارم، روش طبقه‌بندی طنز و شوخ طبعی در مثنوی و ویژگی‌های آن مطرح می‌شود. | در فصل چهارم، روش طبقه‌بندی طنز و شوخ طبعی در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] و ویژگی‌های آن مطرح می‌شود. | ||
فصل پنجم، خلاصه‌ای از حکایت‌های طنزآمیز مثنوی را به ترتیب دفترها و شمارۀ ابیات در بردارد و در پایان هر حکایت به شگردهای مطالبه در آن حکایت اشاره شده است. | فصل پنجم، خلاصه‌ای از حکایت‌های طنزآمیز مثنوی را به ترتیب دفترها و شمارۀ ابیات در بردارد و در پایان هر حکایت به شگردهای مطالبه در آن حکایت اشاره شده است. | ||
فصل ششم، به طبقه‌بندی حکایت‌های طنز مثنوی بر اساس گروه‌های مورد تهاجم اختصاص دارد. در این فصل چهار گروه اصلی به عنوان اهداف مورد تهاجم در حکایت‌های طنزآمیز و شوخ طبعانه مطرح شده است که عبارت است از: مسائل جنسی بر قبایح افعال و اسافل اعضا؛ باورهای مذهبی ظاهر بینان؛ روش استدلال و مباحثه اهل فلسفه و منطق؛ خصلت‌های نکوهیدۀ انسان. | فصل ششم، به طبقه‌بندی حکایت‌های طنز [[مثنوی معنوی|مثنوی]] بر اساس گروه‌های مورد تهاجم اختصاص دارد. در این فصل چهار گروه اصلی به عنوان اهداف مورد تهاجم در حکایت‌های طنزآمیز و شوخ طبعانه مطرح شده است که عبارت است از: مسائل جنسی بر قبایح افعال و اسافل اعضا؛ باورهای مذهبی ظاهر بینان؛ روش استدلال و مباحثه اهل فلسفه و منطق؛ خصلت‌های نکوهیدۀ انسان. | ||
در پایان منابع و مآخذ هر فصل در آخر همان فصل ذکر شده و سپس فهرست همۀ منابع در پایان کتاب درج شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص211-212</ref> | در پایان منابع و مآخذ هر فصل در آخر همان فصل ذکر شده و سپس فهرست همۀ منابع در پایان کتاب درج شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص211-212</ref> | ||