اهل‌بیت(ع) از دیدگاه مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان =اهل‌بیت(ع) از دیدگاه مولوی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = صفوی، سلمان (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارات سلمان آزاده | مکان نشر =قم | سال نشر =1388 | کد ات...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''اهل‌بیت(ع) از دیدگاه مولوی''' تألیف سلمان صفوی، این کتاب، ابیات مثنوی و غزلیات مولانا را که دربارۀ حضرت امام علی(ع) و امام حسین(ع) (شهدای کربلا) است گردآوری کرده و در ضمن چهار مقاله، مورد تحلیل و بررسی قرار داده است.
'''اهل‌بیت(ع) از دیدگاه مولوی''' تألیف [[صفوی، سلمان|سلمان صفوی]]، این کتاب، ابیات مثنوی و غزلیات [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را که دربارۀ [[امام علی علیه‌السلام|حضرت امام علی(ع)]] و امام حسین(ع) (شهدای کربلا) است گردآوری کرده و در ضمن چهار مقاله، مورد تحلیل و بررسی قرار داده است.


در مقاله اول، به بررسی و تبیین اهل‌بیت از دیدگاه قرآن، مثنوی و دیوان شمس پرداخته است؛ ابتدا بیش از بیست آیۀ قرآن و احادیث پیامبر که به فضیلت اهل‌البیت(ع)اشاره و یا تصریح دارد، ذکر کرده و بعد به بررسی دیدگاه مولانا در مورد اهل‌بیت پرداخته و راجع به محبت عمیق مولانا نسبت به این خاندان غزل: «ای شاه شاهان جهان، الله مولانا علی/ ای نور چشم عاشقان، الله مولانا علی» و همچنین غزل: «کجایید ای شهیدان خدایی/ بلا جویان دشت کربلایی» را در ذکر و تفسیر نموده است.  
در مقاله اول، به بررسی و تبیین اهل‌بیت از دیدگاه قرآن، مثنوی و دیوان شمس پرداخته است؛ ابتدا بیش از بیست آیۀ قرآن و احادیث پیامبر که به فضیلت اهل‌البیت(ع)اشاره و یا تصریح دارد، ذکر کرده و بعد به بررسی دیدگاه مولانا در مورد اهل‌بیت پرداخته و راجع به محبت عمیق [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] نسبت به این خاندان غزل: «ای شاه شاهان جهان، الله مولانا [[امام علی علیه‌السلام|علی]]/ ای نور چشم عاشقان، الله مولانا [[امام علی علیه‌السلام|علی]]» و همچنین غزل: «کجایید ای شهیدان خدایی/ بلا جویان دشت کربلایی» را در ذکر و تفسیر نموده است.  


مقاله دوم، اسطورۀ مدارا و جوانمردی از منظر مولوی، نام دارد که به تبیین شخصیت حضرت علی(ع)، پرداخته، و ابیات مثنوی که به ماجرای خدو انداختن خصم به روی علی(ع)، اختصاص دارد، و همچنین ابیاتی که به خطبه غدیر خُم اشارت دارد، به تفصیل مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دهد.  
مقاله دوم، اسطورۀ مدارا و جوانمردی از منظر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، نام دارد که به تبیین شخصیت [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]، پرداخته، و ابیات مثنوی که به ماجرای خدو انداختن خصم به روی [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]]، اختصاص دارد، و همچنین ابیاتی که به خطبه غدیر خُم اشارت دارد، به تفصیل مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دهد.  


مقاله سوم، با عنوان امام حسین(ع) از منظر مولوی، ابتدا به تحلیل مرثیه‌های عرفانی مولوی در مثنوی و دیوان شمس که در رثای سالار شهیدان است، پرداخته، و بعد ابیاتی از مثنوی که به ماجرای عزاداری شیعیان حلب برای شهدای کربلا آمده، شرح و تفسیر کرده است. در آخر به گفتار جلال‌الدین همایی و ویلیام چیتیک و هانری کربن که به گرایش شیعی مولانا اذعان داشته‌اند، اشاره می‌کند.  
مقاله سوم، با عنوان امام حسین(ع) از منظر مولوی، ابتدا به تحلیل مرثیه‌های عرفانی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] و [[کلیات شمس تبریزی|دیوان شمس]] که در رثای سالار شهیدان است، پرداخته، و بعد ابیاتی از [[مثنوی معنوی|مثنوی]] که به ماجرای عزاداری شیعیان حلب برای شهدای کربلا آمده، شرح و تفسیر کرده است. در آخر به گفتار [[همایی، جلال‌الدین|جلال‌الدین همایی]] و [[چیتیک، ویلیام سی|ویلیام چیتیک]] و [[کربن، هانری|هانری کربن]] که به گرایش شیعی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] اذعان داشته‌اند، اشاره می‌کند.  


مقاله چهارم، تشیع معنوی مولوی، نام دارد که ابتدا معنی تشیع معنوی را توضیح داده و سپس مراتب ولایت شمسیه، قمریه و نجمیه را بیان نموده و پس از آن بر اساس مستندات متعدد از فرازهای مثنوی در صدد اثبات تشیع معنوی مولوی است و بر شیعه بودن او تاکید می‌ورزد.  
مقاله چهارم، تشیع معنوی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، نام دارد که ابتدا معنی تشیع معنوی را توضیح داده و سپس مراتب ولایت شمسیه، قمریه و نجمیه را بیان نموده و پس از آن بر اساس مستندات متعدد از فرازهای مثنوی در صدد اثبات تشیع معنوی مولوی است و بر شیعه بودن او تاکید می‌ورزد.  


فهرست منابع و مآخذ مقالات در پایان هر مقاله، و نمای اعلام و اماکن در پایان کتاب مندرج است.  
فهرست منابع و مآخذ مقالات در پایان هر مقاله، و نمای اعلام و اماکن در پایان کتاب مندرج است.