۱۰۶٬۷۹۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مثنوی معنوی با هفت کتاب نفیس دیگر''' شرح حال [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]؛ ملخصی از آثار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، کتاب مجالس سبعه مولانا، شرح ابیات مشکله مثنوی در ذیل صفحات، دفتر هفتم منسوب به [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، کشف‌الابیات جامع و لطایف اللغات ملا عبدالطیف، این کتاب در سال‌های 1315 تا 1319 توسط [[ | '''مثنوی معنوی با هفت کتاب نفیس دیگر''' شرح حال [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]؛ ملخصی از آثار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، کتاب مجالس سبعه مولانا، شرح ابیات مشکله مثنوی در ذیل صفحات، دفتر هفتم منسوب به [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، کشف‌الابیات جامع و لطایف اللغات ملا عبدالطیف، این کتاب در سال‌های 1315 تا 1319 توسط [[رمضانی، محمد|محمد رمضانی]] مؤسس کلاله خاور تصحیح و در ۱۱ جزو به تدریج انتشار یافته و بعد در یک جلد بارها تجدید طبع شده است. بیشتر تحقیقات [[جعفری تبریزی، محمدتقی|علامه محمدتقی جعفری]] و برخی دیگر از مثنوی پژوهان بر اساس این چاپ انجام گرفته است. | ||
مندرجات این متن همان‌گونه که در عنوان کتاب آمده، عبارت است از خلاصه‌ای از شرح حال [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، نمونه‌هایی از رباعیات و غزلیات و مکتوبات، خلاصه‌ای از قسمت‌های تاریخی | مندرجات این متن همان‌گونه که در عنوان کتاب آمده، عبارت است از خلاصه‌ای از شرح حال [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، نمونه‌هایی از رباعیات و غزلیات و مکتوبات، خلاصه‌ای از قسمت‌های تاریخی [[ولدنامه]]، متن شش دفتر مثنوی و دفتر هفتم مجعول و رساله لطایف اللغات و مجالس سبعه و کشف‌الابیات که مجموعاً ۶۴ + 660 صفحه در یک جلد رحلی جای گرفته است. | ||
بر اساس گزارش مهدی | بر اساس گزارش [[آذریزدی، مهدی|مهدی آذریزدی]]، [[رمضانی، محمد|رمضانی]] تصحیح [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] را قبول نداشته و نسخه ناسخۀ مولوی عبدالطیف را معتبر می‌شمرده است و ۲۳۳۴ بیتی را که از نظر [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] الحاقی و اضافی بوده در این متن پذیرفته است و دفتر هفتم را هم که مورد تایید عبدالطیف است به این کتاب ملحق و نسخه بدل‌های بی‌شناسنامه را هم ضبط کرده است و به این ترتیب به صورت ذوقی به تصحیح مثنوی پرداخته و جامع‌ترین متن را فراهم نموده است. اما مزیت این چاپ این است که حداکثر ابیات الحاقی قابل ارائه را با علامت ستاره مشخص نموده و اهل تحقیق متوجه می‌شود که کدام بیت الحاقی و کدام اصلی است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص138</ref> | ||