۱٬۱۲۴
ویرایش
←شهرت، نام‌های دیگر
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ابن باکویه شیرازی | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = ابن باکویه شیرازی، ابومحمد بن عبدالله بن عبیدالله | نام‌های دیگر = على، باباکوهى | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = عبدالله | ولادت =...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''ابن باکویه شیرازی، ابومحمد بن عبدالله بن عبیدالله''' (د 428ق)، از مشایخ بزرگ صوفیه در سده 4 و اوایل سده 5ق/10 و 11م. | '''ابن باکویه شیرازی، ابومحمد بن عبدالله بن عبیدالله''' (د 428ق)، از مشایخ بزرگ صوفیه در سده 4 و اوایل سده 5ق/10 و 11م. | ||
==شهرت، نام‌های دیگر== | ==شهرت، نام‌های دیگر== | ||
شهرت او در منابع عربى به‌صورت ابن باکویه، و ابن باکو، و در کتب فارسى گاهى به شکل باکو و باکویه ضبط شده است. نام او و نام پدرش در اکثر منابع معتبر قدیمى به صورتى است که در بالا آورده شده. ولى در بعضى از منابع متأخر نام او را على و نام پدرش را محمد نوشته‌اند، و در بعضى منابع نام جد او را احمد ضبط کرده‌اند. شهرت او مأخوذ از نام جدش «باکویه» است که آن نیز منسوب به باکوی شروان است و چون او در آخر عمر در دامنه کوهى در نزدیکى شیراز عزلت گزید، نزد عامه مردم آن نواحى به باباکوهى یا بابای‌کوهى مشهور گشت. | |||
==اساتید، معاصران و مصاحبان== | ==اساتید، معاصران و مصاحبان== | ||
ابن باکویه در جوانى در حلقه مریدان و شاگردان شیخ ابوعبدالله ابن خفیف درآمد و پس از وفات شیخ (371ق/981م) به سیر آفاق و سیاحت کشورهای مختلف پرداخت و حکایات و روایات بسیاری در احوال و اقوال مشایخ صوفیه گردآورد. گفته‌اند که او در شیراز، متنبى را ملاقات کرده و اشعار او را از خود وی شنیده است. او پس از سیر و سیاحت در کشورهای شرقى اسلامى، سرانجام به نیشابور آمد و در خانقاه ابوعبدالرحمان سلمى اقامت گزید. و پس از مرگ سلمى (412ق/1021م) پیر خانقاه او شد. | ابن باکویه در جوانى در حلقه مریدان و شاگردان شیخ ابوعبدالله ابن خفیف درآمد و پس از وفات شیخ (371ق/981م) به سیر آفاق و سیاحت کشورهای مختلف پرداخت و حکایات و روایات بسیاری در احوال و اقوال مشایخ صوفیه گردآورد. گفته‌اند که او در شیراز، متنبى را ملاقات کرده و اشعار او را از خود وی شنیده است. او پس از سیر و سیاحت در کشورهای شرقى اسلامى، سرانجام به نیشابور آمد و در خانقاه ابوعبدالرحمان سلمى اقامت گزید. و پس از مرگ سلمى (412ق/1021م) پیر خانقاه او شد. | ||