۱۰۳٬۹۴۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (A-esmaili صفحهٔ العلل (مدیني) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به العلل (ابن مدینی) منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''العلل''' یا «علل الحديث و معرفة الرجال»، تألیف علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح | '''العلل''' یا «علل الحديث و معرفة الرجال»، تألیف [[مدینی، علی بن عبدالله|علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی]]، مشهور به ابن [[مدینی، علی بن عبدالله|مدینی]] (161/162 – 234ق)، از پیشروان علوم حدیث در بغداد است. این کتاب در معرفی برخی روایات معلل و تشخیص آنها از روایات صحیح به رشته تحریر درآمده است. | ||
یکی از دانش‌های مهم علوم حدیثی، علم «علل الحدیث» است. علمای حدیث، کتب فراوانی را در این‌باره با نام «العلل» نوشته‌اند که برخی از آنها از میان مؤلفان اهل سنت، عبارتند از: یحیی بن معین (متوفی 233ق)، علی بن مدینی (متوفی 234ق) و احمد بن حنبل (متوفی 241ق)<ref>ر.ک: میرجلیلی، علی‌محمد، ص83</ref>. در این میان برخی شاگردان ابن مدینی چون بخاری و ابوداوود عمق آگاهی او را به حدیث گوشزد کرده‌اند و در برخی زمینه‌ها چون علل الحدیث، او را بر احمد بن حنبل و یحیی بن معین ترجیح داده‌اند<ref>ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، ص596-597</ref>. | یکی از دانش‌های مهم علوم حدیثی، علم «علل الحدیث» است. علمای حدیث، کتب فراوانی را در این‌باره با نام «العلل» نوشته‌اند که برخی از آنها از میان مؤلفان اهل سنت، عبارتند از: [[یحیی بن معین]] (متوفی 233ق)، [[علی بن مدینی]] (متوفی 234ق) و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] (متوفی 241ق)<ref>ر.ک: میرجلیلی، علی‌محمد، ص83</ref>. در این میان برخی شاگردان [[مدینی، علی بن عبدالله|ابن مدینی]] چون [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]] و [[ابوداوود عمق]] آگاهی او را به حدیث گوشزد کرده‌اند و در برخی زمینه‌ها چون علل الحدیث، او را بر [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] ترجیح داده‌اند<ref>ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، ص596-597</ref>. | ||
محمد بن احمد بن | [[محمد بن احمد بن براء]]، این کتاب را از ابن مدینی، به‌صورت قرائت بر وی، روایت کرده است؛ بنابراین، کتاب به دست ابن مدینی اتمام یافته است؛ لکن ابن براء نصوصی دیگر را از کتب ابن مدینی انتخاب کرده و بدون آنکه بر وی قرائت نماید، به آن افزوده است؛ پس مجموع کتاب تألیف ابن مدینی است، اگرچه ابن براء در تنظیم و ترتیب آن دخیل بوده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص22</ref>. | ||
متن کتاب با ذکر سند آن آغاز شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص36</ref>. در اصطلاح علم درایه، به حدیثی معلل گویند که دارای ضعفی در سند یا متن است که در ظاهر مشهود نیست، عیب آن مخفی است، ولی ظاهراً بی‌عیب جلوه می‌کند و جامع شرایط صحت است. بنابراین هنگامی حدیث را معلل می‌نامند که وجود علت، مظنون باشد<ref>ر.ک: میرجلیلی، علی‌محمد، ص80</ref>. ابن مدینی در این کتاب ابتدا راویان و طرق روایت آنها و پس از آن احادیث معلل را ذکر کرده است. وی نظر خود را با لفظ «و الحديث عندي» مطرح کرده است. در ضمن مباحث، سال وفات محدثین را نیز لیست کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص74-75</ref>. | متن کتاب با ذکر سند آن آغاز شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص36</ref>. در اصطلاح علم درایه، به حدیثی معلل گویند که دارای ضعفی در سند یا متن است که در ظاهر مشهود نیست، عیب آن مخفی است، ولی ظاهراً بی‌عیب جلوه می‌کند و جامع شرایط صحت است. بنابراین هنگامی حدیث را معلل می‌نامند که وجود علت، مظنون باشد<ref>ر.ک: میرجلیلی، علی‌محمد، ص80</ref>. ابن مدینی در این کتاب ابتدا راویان و طرق روایت آنها و پس از آن احادیث معلل را ذکر کرده است. وی نظر خود را با لفظ «و الحديث عندي» مطرح کرده است. در ضمن مباحث، سال وفات محدثین را نیز لیست کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص74-75</ref>. | ||
این کتاب بار دیگر به کوشش عبدالمعطی امین قلعجی در حلب (1980م)، به طبع رسیده است<ref>ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، ص597</ref>. | این کتاب بار دیگر به کوشش [[عبدالمعطی امین قلعجی]] در حلب (1980م)، به طبع رسیده است<ref>ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، ص597</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||