۱۰۱٬۰۲۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(←آثار) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
'''ابومحمد عبدالمجيد بن عبدالله بن عبدون قُرَشى فِهری يابُری نحوی''' (د ح 528ق/1134م)، اديب، شاعر، کاتب و وزير اندلسى، معروف به ذوالوزارتين. | '''ابومحمد عبدالمجيد بن عبدالله بن عبدون قُرَشى فِهری يابُری نحوی''' (د ح 528ق/1134م)، اديب، شاعر، کاتب و وزير اندلسى، معروف به ذوالوزارتين. | ||
برخى از مآخذ نام او را محمد بن عبدالمجيد يا محمد بن عبدالله نوشته‌اند. ابن بشکوال و ذهبى نام جد او را به ترتيب، عبدربه و عيذون ضبط کرده‌اند. | برخى از مآخذ نام او را محمد بن عبدالمجيد يا محمد بن عبدالله نوشته‌اند. [[ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک|ابن بشکوال]] و [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبى]] نام جد او را به ترتيب، عبدربه و عيذون ضبط کرده‌اند. | ||
==ولادت و وفات== | ==ولادت و وفات== | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
از استادان ابن عبدون نام‌های ابوالوليد ابن ضابط، ابوالحجاج اعلم شنتمری، ابوبکر عاصم بن ايوب و ابومروان ابن سراج در مآخذ ياد شده است. | از استادان ابن عبدون نام‌های ابوالوليد ابن ضابط، ابوالحجاج اعلم شنتمری، ابوبکر عاصم بن ايوب و ابومروان ابن سراج در مآخذ ياد شده است. | ||
از کسان بسياری که از او اخذ علم کرده‌اند، نام قاضى ابوالفضل عِياض بن موسى و قاضى ابوعبدالله ابن زَرقون به ما رسيده است. ابن خاقان که خود را از دوستان ابن عبدون دانسته است نيز از زمره شاگردان او به شمار مى‌آيد. | از کسان بسياری که از او اخذ علم کرده‌اند، نام [[قاضی عیاض، عیاض بن موسی|قاضى ابوالفضل عِياض بن موسى]] و قاضى ابوعبدالله ابن زَرقون به ما رسيده است. ابن خاقان که خود را از دوستان ابن عبدون دانسته است نيز از زمره شاگردان او به شمار مى‌آيد. | ||
==صنعت پردازی در شعر== | ==صنعت پردازی در شعر== | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
دوزی اين شرح را همراه متن قصيده و تعليقات فراوان در ليدن (1846م) منتشر کرده است. | دوزی اين شرح را همراه متن قصيده و تعليقات فراوان در ليدن (1846م) منتشر کرده است. | ||
شرحى ديگر را به جمال‌الدين عبدالرحمان بن على جوزی (د 597ق/1201م) نسبت داده‌اند. | شرحى ديگر را به [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|جمال‌الدين عبدالرحمان بن على جوزی]] (د 597ق/1201م) نسبت داده‌اند. | ||
سومين شرح قصيده از آن‌ِ اسماعيل بن احمد بن اثير حلبى (د 699ق/1300م) است که آن را | سومين شرح قصيده از آن‌ِ [[اسماعيل بن احمد بن اثير حلبى]] (د 699ق/1300م) است که آن را عبرة اولى الاخيار من ملوک الامصار ناميده‌اند. | ||
ابن اثير به کوتاه کردن شرح ابن بدرون پرداخته، آنچه را نيکو يافته، برگرفته و هر چه را نخواسته، فروگذاشته و در ضمن به رفع مشکلات لغوی آن برخاسته است. افزون بر اين، ذيلى در پنجاه واند بيت بر قصيده ابن عبدون افزوده و مطلب را از سال 333 تا 697ق با ذکر چهل واند دولت بر همان وزن و قافيه ادامه داده است. بعضى قسمت‌های شرح ابن اثير و همه ذيل او همراه متن قصيده در آخر شرح ابن بدرون در قاهره (1340ق) چاپ شده است. | ابن اثير به کوتاه کردن شرح ابن بدرون پرداخته، آنچه را نيکو يافته، برگرفته و هر چه را نخواسته، فروگذاشته و در ضمن به رفع مشکلات لغوی آن برخاسته است. افزون بر اين، ذيلى در پنجاه واند بيت بر قصيده ابن عبدون افزوده و مطلب را از سال 333 تا 697ق با ذکر چهل واند دولت بر همان وزن و قافيه ادامه داده است. بعضى قسمت‌های شرح ابن اثير و همه ذيل او همراه متن قصيده در آخر شرح ابن بدرون در قاهره (1340ق) چاپ شده است. | ||