الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR35017J1.jpg|بی‌قاب|چپ|أدب الزائر لمن يَمَّمَ الحائر|175px]]
[[پرونده:NUR00921J1.jpg|بی‌قاب|چپ|تحقیق درباره اول اربعین حضرت سيدالشهداء(ع)|175px]]


'''أدب الزائر لمن يَمَّمَ الحائر''' تأليف علامه شيخ [[امینی، عبدالحسین|عبدالحسين امینى]] (1320-1390ق)، به بيان آداب زيارت امام حسین(ع) اختصاص دارد. این اثر به زبان عربى و با تحقيق سيد‌ ‎نجاح جابر سلمان الحسينى منتشر شده است.
'''تحقیق درباره اول اربعین حضرت سيدالشهداء(ع)'''، تألیف [[قاضی طباطبایی، محمدعلی|سید محمدعلی قاضی طباطبایی]]، تحقیقی است درباره نخستین اربعین حضرت سيدالشهداء(ع) که نویسنده در آن به بررسی اقوال گوناگون درباره این مسئله پرداخته که آیا کاروان کربلا در بازگشت از شام، توانسته است خود را در اولین اربعین شهدای کربلا به صحرای تفتیده کربلا برساند یا نه؟


نویسنده با استفاده از احاديث و روايات، به بيان آداب زيارت سيدالشهدا(ع) پرداخته است كه به‌صورت خلاصه، به برخى از موارد و نكات آن، اشاره مى‌شود:
نویسنده در ضمن بررسی مطلب مزبور، از موضوعات مختلف تاریخی، اجتماعی، سیاسی، علمی، فقهی و... سخن به میان آورده است.
#گام‌هاى عمل بعد از خلوص نيت: نویسنده با زبانى عامیانه و ساده، به خواننده اين‌گونه خطاب كرده كه «هنگامى كه خواستى به سوى مرقد امام حسین(ع) حركت كنى، پس روز چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه روزه بگیر، وقتى شب جمعه شد، نماز شب بخوان، پس به اطراف آسمان نگاه كن و قبل از مغرب آن شب، غسل كن، سپس با حال طهارت بخواب». سپس به ادعيه وارده هنگام خروج از خانه و هنگام خارج شدن از میان خانواده، اشاره گرديده و برخى از آداب بيان شده است.
 
#غسل و وضوى زيارت: در این بخش، رواياتى بيان گرديده كه در آن، به غسل و وضوى قبل از زيارت، اشاره گرديده است. از جمله در روايتى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] آمده است: «... هنگامى كه مردى قصد زيارت امام حسین(ع) را كند، پس از این كه غسل زيارت كرد، محمد(ص) او را ندا مى‌كند: اى وارد شوندگان بر خدا، شما را به همراهى من در بهشت بشارت باد. سپس [[امام على(ع)|امیرالمؤمنين(ع)]] ندا مى‌كند من ضامن برآورده شدن حوايج شما و دفع بلا از شما در دنيا و آخرت مى‌باشم. پس آن‌گاه پيامبر(ص) و على(ع) از راست و چپ آنها را دربر مى‌گیرند تا زمانى كه به سوى خانواده‌شان برگردند».
در مقدمه ضمن اشاره به موضوع کتاب، این نکته بیان شده است که: «در میان شیعه روز اربعین سيدالشهداء(ع) که روز بیستم صفر است، شهرت بسیار دارد و عموماًآن روز را روز ورود اهل‌بیت(ع) پس از خلاصی از اسارت شام به کربلا می‌دانند و از ائمه اهل‌بیت(ع) زیارت مخصوصی برای آن روز وارد شده و از علمای امامیه تا قرن هفتم هجری شبهه و اشکالی در این موضوع دیده نشده است و اول کسی که شبهه کرده غیر از سید اجل اعظم [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید رضی‌الدین علی بن طاووس حسنی]] (قدس‌سره) در کتاب [[الإقبال بالأعمال الحسنة فيما يعمل مرة في السنة|اقبال]] سراغ نداریم»
#آداب صحن شريف: از جمله آداب بيان شده، عبارتند از: بيست و چهار بار تكبير گفتن؛ ورود با پاى راست؛ چهار بار تكبير گفتن در صحن به طرف قبله و خواندن دو ركعت نماز تحيّت در صحن شريف.
 
#اذن دخول در حرم اقدس حسینى(ع): نویسنده معتقد است در مشهد مقدس حسینى(ع) بايد مطابق مأثور، طلب اذن كرد. به اعتقاد وى، اگر قلب خاشع و چشمان اشكبار گردد، علامت اذن و اجازه ورود است.<span id="mp-more">[[أدب الزائر لمن يَمَّمَ الحائر|'''ادامه ...''']]</span>
یکی از شبهات موجود در حوزه تاریخ اسلام، این است که آیا کاروان اسرای کربلا و خاندان مطهر حضرت سيدالشهداء(ع) در بازگشت از شام، در نخستین اربعین شهدای کربلا به صحرای تفتیده نینوا بازگشته‌اند یا نه؟ در بیان اهمیت این بحث تاریخی، همین بس که نخستین بار دو تن از علمای طراز اول شیعه، [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] در کتاب مشهور خود به نام «[[اللهوف علی قتلي الطفوف|اللهوف علی قتلی الطفوف]]» و [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نوری]] در کتاب «[[لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه‌خوانان|لؤلؤ و مرجان]]» در درستی مسئله ورود کاروان عاشورا در نخستین اربعین به سرزمین کربلا دچار تردید و ارائه شبهه شدند. بعدها این تردید به آثار شفاهی و کتبی شاگردان آن دو عالم برجسته راه یافت و بدین‌گونه مدخل مهمی در کتب دینی شیعه و حتی سنی برای بحث به وجود آمد...<span id="mp-more">[[تحقیق درباره اول اربعین حضرت سيدالشهداء(ع)|'''ادامه ...''']]</span>