۱۰۶٬۳۱۲
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده: فيلسوفان قرن یازده، آ-ی' به 'رده:کتابهای فيلسوفان قرن یازده، آ-ی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'آشتیانی، جلالالدین' به 'آشتیانی، سید جلالالدین') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم]] (نویسنده) | [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم]] (نویسنده) | ||
[[آشتیانی، | [[آشتیانی، سید جلالالدین]] (شارح) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BBR 1095 /آ5 | | کد کنگره =BBR 1095 /آ5 | ||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
مؤلف مبنا و اساس معاد جسمانى را اصول مذكوره مىداند و تفصيل آن را به كتب تفصيلى خود همچون اسفار ارجاع مىدهد. او قائل است با تدبر در اصول ياد شده، دانسته مىشود كه همين بدن عينا در روز قيامت محشور مىشود و مُعاد در قيامت (مجموع نفس و بدن) عينا همان شخص دنيوى است. | مؤلف مبنا و اساس معاد جسمانى را اصول مذكوره مىداند و تفصيل آن را به كتب تفصيلى خود همچون اسفار ارجاع مىدهد. او قائل است با تدبر در اصول ياد شده، دانسته مىشود كه همين بدن عينا در روز قيامت محشور مىشود و مُعاد در قيامت (مجموع نفس و بدن) عينا همان شخص دنيوى است. | ||
آقاى [[آشتیانی، | آقاى [[آشتیانی، سید جلالالدین|سيد جلالالدين آشتيانى]] كه از مدرسين و شارحين مكتب صدرالمتالهين به حساب مىآيد و عمر خود را در راه تبيين افكار و انظار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] گذاشته و در اين زمينه تبحرى ويژه دارد، ابتدا مقدمات مورد بحث در اين رساله را با استناد به كتب تفصيلى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] و شارحين مكتب صدرائى شرح كرده و در نهايت نظرات مخالفين را مورد نقد قرار مىدهد. | ||
آقاى آشتيانى با جمع و بررسى آرا و نظرات حكما و متكلمين قبل از آخوند و حكماى متاخر و مقايسه تطبيقى آراء آنها با نظر آخوند، اثرى كامل و تطبيقى از نظرات مختلف را در موضوع معاد به منصه ظهور در آورده و به گفته خودش اثر او مفصلترين اثر در معاد مىباشد كه به مشرب صدرالمتألّهين و اهل عرفان، تحرير شده است. (ص 83) | آقاى آشتيانى با جمع و بررسى آرا و نظرات حكما و متكلمين قبل از آخوند و حكماى متاخر و مقايسه تطبيقى آراء آنها با نظر آخوند، اثرى كامل و تطبيقى از نظرات مختلف را در موضوع معاد به منصه ظهور در آورده و به گفته خودش اثر او مفصلترين اثر در معاد مىباشد كه به مشرب صدرالمتألّهين و اهل عرفان، تحرير شده است. (ص 83) |