البرهان على سلامة القرآن من الزيادة و النقصان: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان = البرهان على سلامة القرآن من الزيادة و نقصان

[[یا‌سین‌، سعدی]] (نويسنده)

مقدمه اول از آن ناشر است که در آن به شرح حال نویسنده می¬پردازد. در مقدمه دوم، انگیزۀ نگارش کتاب از زبان خود نویسنده این¬گونه بیان می¬شود. کتاب در جواب «‌نلسن دانمارکی» است؛ زیرا وی کتابی با عنوان «أصدق الاقاویل علی صحّة التورات و الاناجیل» نوشته و در آن بر قرآن طعن کرده و گفته است: «آیا گمان می‌کنید، قرآنی که در دستان شماست، همان قرآنی است که بر محمد(ص) نازل شده؟ خیر، بلکه قرآن بعد از حیات محمد(ص) و در زمانی که معظم قرّاء کشته شده بودند، جمع¬آوری شد و هیچ شکی نیست که مقدار زیادی از قرآن از بین رفته است». ازاین¬‌رو، نویسنده در این کتاب، مباحث مربوط به تاریخ نزول قرآن، حکمت نزول تدریجی، تقسیم قرآن به مکی و مدنی، سوره‌ها و اسماء آنها و جمع قرآن و. . . می‌پردازد و از راه و رسم و شیوه معمول کتاب‌‌های مربوط به موضوع، پیروی نمی‌کند.  

نویسنده، نزول قرآن را تدریجی و آغاز آن را هفدهم رمضان سال چهل¬ویک بعد از تولد پیامبر(ص)، با نزول آیات آغازین سوره علق، معرفی می‌کند و آیۀ سوم سورۀ مائده را، آخرین آیه می‌داند که در نهم ذی¬الحجّه سال دهم هجرت نازل شده است.  

تثبیت قلب پیامبر(ص)، سهولت در حفظ و فهم احکام و آیات، ظهور معجز‌های جدید با هر بار نزول، تدرّج در تربیت اصحاب، تسهیل حفظ قرآن بر امت، آماده¬سازی برای تصفیۀ ذهن مشرکان از عقاید بت‌پرستی و جواب سؤال بعضی از سائلین. . . .  

وی همچنین ترتیب سوره‌ها و اسماء آنها را توقیفی و به امر رسول اکرم(ص) می‌داند. دلیل بر این مطلب وجود نام‌‌های گوناگون و متعدد برای یک سوره است، به¬خصوص برای سوره‌‌‌هایی که نام آنها از آیه اول گرفته نشده است.  

نویسنده در ادامه به بحث جمع قرآن اشاره کرده است و آن را در دوره حیات پیامبر(ص) می‌داند؛ زیرا به محض نزول قرآن، پیامبر(ص) کاتبان وحی را فرامی‌خواند و آنان نیز بر روی نوشت‌افزار‌های مخصوص، آن را می‌نوشتند و در خانه پیامبراکرم(ص) نگهداری می‌شد، حتی بسیاری از صحابه، صحیفه‌‌‌هایی در خانه‌‌های خود داشتند و از آن صیانت، و به آن افتخار می‌نمودند. بعد از حیات پیامبر(ص) قرآن بر روی صحیفه‌‌‌هایی نوشته شده بود و در یک مصحف واحد نبود تا اینکه در زمان خلافت ابوبکر به وسیلۀ زید جمع¬آوری شد و در مصحف واحدی قرار گرفت. در زمان عثمان، مصحف در دست حفصه بود که برای توحید قرائت به گروه دست‌اندرکارِ توحیدِ مصاحف، داده شد و از آن استفاده کردند.  

مطالب این کتاب بیشتر دربارة جمع¬آوری قرآن است و از این طریق به اثبات تحریف‌ناپذیری آن می‌پردازد و رسالت دفاع از قداست قرآن را بر عهده دارد<ref>مولوی، محمد، ص115-117</ref>.