محدثان و آثار حدیثی شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محدثان و آثار حدیثی شیعه'''، اثر سید محمدکاظم طباطبایی، گزارشی است کوتاه از زندگی محدثان فعال و اثرگذار حدیث شیعه که در زمینه‌های مرتبط با حدیث و دانش حدیث، چهره‌ای شاخص بوده‌اند.

در فصل دوم، راویان شیعی سده اول هجری، معرفی شده‌اند. سده اول، دربردارنده دوره نبوت پیامبر(ص) و امامت امیر مؤمنان(ع) تا امام سجاد(ع) است. دوره‌ای که علم حدیث، به‌عنوان یک دانش با مشخصه‌های خاص و ویژه خود شکل نگرفته و کتاب حدیث نیز رواج چندانی نداشته است. ازاین‌رو تعداد محدثان و راویان و همچنین مکتوبات حدیثی، پرشمار نیست. اگرچه راویان اصلی و اصیل شیعه و اهل سنت، در این دوره حضور دارند که از مشهورترین آنها، عبارتند از: سلمان فارسی، ابوذر غفاری، حذیفة بن یمان، جابر بن عبدالله انصاری و...<ref>ر.ک: همان، ص75</ref>.

در فصل سوم، راویان سده دوم که قرن راویان بزرگ، مشهور و پرروایت شیعی است، معرفی شده‌اند که با دوران امام باقر(ع)، امام صادق(ع)، امام کاظم(ع) و امام رضا(ع) مقارن بوده‌اند. این سده، با فرمان رسمی عمر بن عبدالعزیز (101ق) به کتابت و تدوین حدیث آغاز شد. راویان بزرگی چون زراره، محمد بن مسلم، بری بن معاویه، ابوبصیر، ابان بن تغلب، جابر بن یزید جعفی و... از راویان این دوره می‌باشند<ref>ر.ک: همان، ص115</ref>.

در فصل چهارم، راویان سده سوم هجری، معرفی شده‌اند. نویسنده این سده را قرن مکتوبات شیعی نام نهاده و معتقد است در این سده، رابطه استاد و شاگردی به عالمان شیعه محول شد؛ یعنی جویندگان دانش از محضر اصحاب صادقین(ع) استفاده کرده و با جمع‌آوری و تدوین روایات، نگارش‌های جدیدی به جامعه عرضه کردند که «المحاسن» برقی و «بصائر الدرجات» از جمله آنها هستند<ref>ر.ک: همان، ص155-156</ref>.

فصل پنجم، به معرفی راویان سده چهارم و پنجم هجری (مانند: شیخ صدوق و شیخ مفید)، فصل ششم به معرفی راویان سده ششم تا سیزدهم (مانند: سید بن طاووس و شیخ بهایی) و فصل هفتم، به معرفی راویان سده چهاردهم هجری (مانند: میرزا حسین نوری و شیخ عباس قمی)، اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص197-255</ref>.