۱۰۶٬۷۶۲
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' :' به ': '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' :' به ': ') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
قصاید شیخ عارف [[ابن فارض، عمر بن علی|شرف‌الدین ابوحفص عمر بن فارض]] از قصاید شیرینی است که حاوی الفاظ و معانی شریفی در محبت الهی و تقرب به اوست؛ شارحان و محققان در گذر زمان‌ها در شرح دقایق و بیان معانی این قصاید کوشیده‌اند. [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] نوه‌ای دارد به نام علی که قصاید او را در دیوانی جمع کرد که همان دیوان معروف موجودی است که در دسترس همگان قرار دارد. | قصاید شیخ عارف [[ابن فارض، عمر بن علی|شرف‌الدین ابوحفص عمر بن فارض]] از قصاید شیرینی است که حاوی الفاظ و معانی شریفی در محبت الهی و تقرب به اوست؛ شارحان و محققان در گذر زمان‌ها در شرح دقایق و بیان معانی این قصاید کوشیده‌اند. [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] نوه‌ای دارد به نام علی که قصاید او را در دیوانی جمع کرد که همان دیوان معروف موجودی است که در دسترس همگان قرار دارد. | ||
جمعی از علما به شرح این دیوان اهتمام داشته‌اند و از اهم این شروح، شرح شیخ [[بورینی، حسن بن محمد|حسن بورینی]] و شرح شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]] است. مرحوم [[غالب، رشید|رشید غالب]] لبنانی این دو شرح را در یک کتاب جمع کرده است که همین کتاب حاضر باشد. رشید غالب در مقدمه بر کتاب متذکر می‌شود که : اولا او شرح بورینی را به صورت کامل ذکر کرده است، سپس به آخر شرح هر بیت، گزیده‌ای از کلام [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|شیخ نابلسی]] را می‌آورد و قبل از نقل هر چیزی که از کتاب نابلسی نقل می‌کند حرف «ن» و پس از آن «ا ه» را قرار می‌دهد. به استثنای دیباچه دیوان و تذییل عینیه و میمیه شیخ علی نوه [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]]<nowiki/>که آن‌ها را به صورت کامل از مجموع شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|نابلسی]] نقل می‌نماید.<ref>ر.ک: تقدیمیه کتاب، ج1، ص7-3</ref> | جمعی از علما به شرح این دیوان اهتمام داشته‌اند و از اهم این شروح، شرح شیخ [[بورینی، حسن بن محمد|حسن بورینی]] و شرح شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]] است. مرحوم [[غالب، رشید|رشید غالب]] لبنانی این دو شرح را در یک کتاب جمع کرده است که همین کتاب حاضر باشد. رشید غالب در مقدمه بر کتاب متذکر می‌شود که: اولا او شرح بورینی را به صورت کامل ذکر کرده است، سپس به آخر شرح هر بیت، گزیده‌ای از کلام [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|شیخ نابلسی]] را می‌آورد و قبل از نقل هر چیزی که از کتاب نابلسی نقل می‌کند حرف «ن» و پس از آن «ا ه» را قرار می‌دهد. به استثنای دیباچه دیوان و تذییل عینیه و میمیه شیخ علی نوه [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]]<nowiki/>که آن‌ها را به صورت کامل از مجموع شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|نابلسی]] نقل می‌نماید.<ref>ر.ک: تقدیمیه کتاب، ج1، ص7-3</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||